عوامل مداخله گر در آزمایشات (5)

نام آزمایش: فاکتور 5 لیدن

Factor V leiden (FVL, Leiden factor V, Mutation analysis)

عوامل مداخله گر:

• کاهش یا افزایش سطح ویتامین K خون، تاثیری بر روی فعالیت فاکتور V لیدن ندارد.

نام آزمایش: کالپروتکتین مدفوع

Fecal calprotectin

عوامل مداخله گر:

• در عفونت های GI و کنسرهای کولورکتال، افزایش کاذب کالپروتکتین مدفوع مشاهده می شود.
• به طور کلی موارد منفی کاذب کالپروتکتین مدفوع در اطفال و نوجوانان بیشتر از بزرگسالان مشاهده می شود.
• خونریزی ها (مانند خونریزی از بینی یا در دوران قاعدگی) می توانند باعث افزایش کالپروتکتین مدفوع گردند.
• مصرف بیش از حد الکل ممکن است باعث افزایش کالپروتکتین مدفوع شود.

داروهایی که می توانند سطوح کالپروتکتین را افزایش دهند شامل آسپرین، داروهای مهار کننده پمپ پروتون و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی هستند.

نام آزمایش: چربی مدفوع

Fecal fat (Fat absorption, Quantitative stool fat determination)

عوامل مداخله گر:

• برای جمع آوری 72 ساعته مدفوع، بیمار باید حداقل روزانه 50 تا 150 گرم چربی مصرف کند. چربی ها باید متشکل از تری گلیسیریدهای با زنجیره بلند باشند (مانند روغن ذرت یا زیتون). کره در گروه تری گلیسیریدهای با زنجیره بلند قرار نمی گیرد.

داروهایی که ممکن است نتایج آزمایش را تغییر دهند عبارتند از تنقیه و ملین ها، به خصوص روغن معدنی.

داروهایی که ممکن است سطح چربی مدفوع را کاهش دهند شامل باریم و فیبر پسیلیوم هستند.

نام آزمایش: فریتین

Ferritin

عوامل مداخله گر:

• تزریق خون اخیر و مصرف اخیر یک وعده غذایی با محتوای آهن بالا، ممکن است باعث افزایش سطح فریتین شود.
• اگر آزمایش با روش رادیوایمونواسی انجام شود، تجویز اخیر یک رادیونوکلئید می تواند باعث حصول نتایج غیر طبیعی فریتین شود.
• در بیماران ESRD، افزایش فریتین به بالاتر از 1000 میکروگرم بر لیتر ناشایع نیست.
• بیماری های همولیتیک ممکن است با افزایش کاذب آهن خون همراه باشند.
• با افزایش سن، سطح فریتین در مردان به نسبت زنان افزایش بیشتری دارد (یعنی به طور کلی با افزایش سن، فریتین افزایش می یابد ولی در مردان بیشتر از زنان).
• اختلالات ذخیره ی بیش از حد آهن (مانند هموکروماتوز، هموسیدروز) با سطوح بالای فریتین همراه است.
• در زنان مبتلا به فقر آهن که در دوران قاعدگی هستند، سطح فریتین ممکن است کاهش یابد.
• در همودیالیز سطح فریتین کاهش می یابد.
• شرایط التهابی حاد و مزمن، عفونت و بیماری گوشه می توانند منجر به افزایش کاذب سطح فریتین شوند.

فرآورده های حاوی آهن مانند گوشت و داروهای ضدبارداری خوراکی می توانند سطح فریتین را افزایش دهند.

بیوتین بسته به متد می تواند با سنجش فریتین تداخل کرده و سبب کاهش کاذب نتایج آزمایش شود.

نام آزمایش: فیبرونکتین جنینی

Fetal fibronectin (fFN, Fibronectin)

عوامل مداخله گر:

• نمونه برداری در تست fFN بسیار مهم است. تهیه نمونه مناسب باید از بخش خلفی فورنیکس واژن یا ناحیه اکتوسرویکال سرویکس صورت گیرد. نمونه برداری از بخش های دیگر، نتایج غیر قابل قبول می دهد.
• آلودگی سوآب با ترشحات سرویکوواژینال، لوبریکانت ها، صابون یا دزانفکتانت ها می تواند نتایج fFN را تحت تاثیر قرار دهد چون این مواد بر روی جذب نمونه توسط سوآب اثر می گذارند.
• در بیماران مشکوک به جفت سرراهی، جداشدگی جفت یا خونریزی متوسط تا شدید واژینال، تست fFN اندیکاسیون ندارد.
• هرگونه معاینه فیزیکی سرویکس می تواند منجر به نتایج مثبت کاذب شود. نمونه برداری باید پیش از معاینه دیجیتال (مانند پروب اولتراسوند) یا هرگونه معاینه فیزیکی سرویکس انجام شود.

نام آزمایش: هموگلوبین جنینی

Fetal hemoglobin (Kleihauer–Betke)

عوامل مداخله گر:

• هر شرایطی در مادر که شامل تداوم هموگلوبین جنینی باشد باعث ایجاد نتیجه مثبت کاذب می شود.
• اگر نمونه خون پس از سزارین جمع آوری شود، ممکن است مثبت کاذب ایجاد شود.

نام آزمایش: فیبرینوژن

Fibrinogen (Factor I, Quantitative fibrinogen)

عوامل مداخله گر:

• انتقال خون در یک ماه اخیر.
• رژیم غذایی غنی از اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 سطح فیبرینوژن را کاهش می دهند.
• از آنجایی که فیبرینوژن یک واکنش‌گر فاز حاد می باشد، در فرآیندهای عفونی/التهابی حاد افزایش می یابد.
• خطاهای پیش آنالیز متعددی می توانند بر روی نتایج فیبرینوژن تاثیر بگذارند مانند: نمونه خون لخته با ماده ضدانعقاد نامناسب، استفاده از لوله های نامناسب، نگهداری نامناسب نمونه خون، هماتوکریت بالای 55 درصد و نمونه های ایکتریک، لیپمیک و همولیز.
• در بارداری و سنین پیری، سطح فیبرینوژن خون افزایش می یابد.

داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطوح فیبرینوژن شوند عبارتند از استروژن ها و داروهای ضد بارداری خوراکی.

داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطوح فیبرینوژن شوند عبارتند از: استروئیدهای آنابولیک، آندروژن ها، ال-آسپاراژیناز، فنوباربیتال، استرپتوکیناز، فعال کننده های پلاسمینوژن بافتی و اسید والپروئیک.

نام آزمایش: اسید فولیک

Folic acid (Folate)

عوامل مداخله گر:

• در بیماران مبتلا به کمبود فولات که خون دریافت کرده اند، ممکن است نتیجه آزمایش فولات به طور کاذب طبیعی باشد.
• کاهش درصد اشباع اکسیژن هموگلوبین باعث افزایش فولات RBC ها می گردد.
• کاهش هماتوکریت با افزایش فولات RBC ها همراه است.
• افرادی که رژیم غذایی گیاهخواری دارند، از سطح فولات خون بالاتری برخوردار اند.
• شرایط فیزیولوژیک متعددی باعث کاهش سطح فولات خون می شود مانند: حاملگی، رژیم غذایی سرشار از اسید آمینه و مصرف زیاد الکل.

داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطح اسید فولیک شوند عبارتند از بیوتین، پریمتامین، الکل، آمینوپترین، آمینوسالیسیلیک اسید، داروی‌های ضد مالاریا، کلرامفنیکل، اریترومایسین، استروژن ها، متوترکسات، داروهای ضد بارداری خوراکی، مشتقات پنی سیلین، فنوباربیتال، فنی توئین ها، مکمل پیریدوکسین (B6)، متفورمین و تتراسایکلین ها.

نام آزمایش: شناسایی عوامل قارچی

Fungal testing (Antifungal antibodies; Beta-D-glucan,(1,3)- β-D-glucan, Fungitell, Fungal culture, Fungal antigen assay, Fungal PCR testing)

عوامل مداخله گر:

• اگر مجاری گوارشی بیمار با گونه های کاندیدا کلونیزه شود، نتایج مثبت کاذب ممکن است ایجاد شود.
• نتایج مثبت کاذب در بیماران تحت همودیالیز با استفاده از غشاهای سلولزی ایجاد می شود.
• نتایج منفی کاذب در سرمی که همولیز، ایکتریک و لیپمیک یا کدر است ایجاد می شود.

نام آزمایش: گالکتین-3

Galectin-3 (GAL-3)

عوامل مداخله گر:

• همولیز باعث افزایش سطح GAL-3 می شود.
• آنتی بادی های هتروفیل، سطح GAL-3 را افزایش می دهند.

نام آزمایش: گاما-گلوتامیل ترانس پپتیداز

Gamma-glutamyl transpeptidase (GGTP, γ-GTP, Gammaglutamyl transferase [GGT])

عوامل مداخله گر:

• مقادیر GGT ممکن است در اواخر بارداری کاهش یابد.
• در فعالیت فیزیکی شدید، GGT نرمال است.
• تغییرات روز به روز GGT بین 10 تا 15 درصد است.
• در افراد با BMI بالا، ممکن است سطح GGT 25 تا 50 درصد افزایش داشته باشد.

داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطح GGT شوند عبارتند از الکل، فنوباربیتال، فنی توئین، کاربامازپین، سایمتیدین، فوروزماید، هپارین، متوترکسات، کلوپیدوگرل، داروهای ضد بارداری خوراکی، سیمواستاتین و اسید والپروئیک.

داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطوح GGT شوند عبارتند از کلوفیبرات و داروهای ضد بارداری خوراکی.

نام آزمایش: گاسترین

Gastrin

عوامل مداخله گر:

• جراحی اولسر پپتیک یک محیط قلیایی پایدار ایجاد می کند که قوی ترین محرک برای گاسترین است.
• مصرف مواد غذایی با پروتئین بالا می تواند منجر به افزایش دو تا پنج برابری سطح گاسترین سرم نسبت به محدوه نرمال شود.
• مصرف الکل، ترشح گاسترین را افزایش می دهد.
• مقادیر گاسترین از ریتم های سیرکادین تبعیت می کند (کمترین مقدار در اوایل صبح و بیشترین مقدار در طول روز).
• تزریق کلسیم باعث افزایش ترشح گاسترین می شود.

در بیماران مبتلا به دیابت که انسولین مصرف می کنند، ممکن است سطح گاسترین به طور کاذب افزایش یابد.

داروهایی که ممکن است سطح گاسترین سرم را افزایش دهند شامل آنتی اسیدها و عوامل مسدودکننده H2 هستند.

داروهایی که ممکن است سطوح گاسترین را کاهش دهند عبارتند از آنتی کولینرژیک ها و ضد افسردگی های سه حلقه ای.

نام آزمایش: آنتی بادی های ضد گلیادین، اندومیزیال، و ترانس گلوتامیناز بافتی

Gliadin, endomysial, and tissue transglutaminase antibodies (Celiac serology, Deamidated gliadin peptide [DGP], Endomysial antibody [EMA], Tissue transglutaminase [tTG] )

عوامل مداخله گر:

• سایر بیماری های دستگاه گوارش (مانند بیماری کرون، کولیت و عدم تحمل لاکتوز شدید) می توانند باعث افزایش آنتی بادی های ضد گلیادین شوند.
• در بیماران با کمبود IgA، ممکن است آنتی بادی های کلاس IgA تشخیص سرولوژیک سلیاک منفی کاذب شوند.
• بیماران مبتلا به آتروفی پرزهای روده ای، می توانند دارای tTG-IgA نرمال باشند.

نام آزمایش: گلوکاگون

Glucagon

عوامل مداخله گر:

• سطوح گلوکاگون ممکن است پس از ناشتایی طولانی مدت، ورزش متوسط تا شدید، استرس شدید، عفونت ها، تروما، سوختگی ها، جراحی و هیپوگلیسمی حاد افزایش یابد.

داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطح گلوکاگون شوند عبارتند از برخی اسیدهای آمینه (مانند آرژینین)، دانازول، گاسترین، گلوکوکورتیکوئیدها، انسولین و نیفدیپین.

داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطوح گلوکاگون شوند عبارتند از آتنولول، پروپرانولول و سکرتین.

نام آزمایش: گلوکز خون

Glucose, blood (Fasting blood glucose [FBG], Fasting blood glucose [FPG], Blood sugar, Fasting blood sugar [FBS])

عوامل مداخله گر:

• انواع استرس ها (به عنوان مثال، بیهوشی عمومی، سکته مغزی، سکته قلبی، شوک، ورزش شدید، سوختگی) می توانند باعث افزایش سطح گلوکز سرم شوند.
• کاهش محتوای اکسیژن خون مانند زندگی در ارتفاعات بالای 3000 متر می تواند منجر به افزایش کاذب گلوگز خون گردد.
• گلوگز در نمونه های خون کامل جدا نشده به میزان 3 تا 5 درصد در هر ساعت کاهش می یابد.
• بسیاری از زنان باردار درجاتی از عدم تحمل گلوکز را تجربه می کنند که اگر قابل توجه باشد، دیابت بارداری نامیده می شود.
• گلوکومترها حدودا 10 تا 15 درصد سطح گلوکز خون کامل را به نسبت گلوکز سرم یا پلاسما کمتر نشان می دهند.
• زمانی که از خون کامل برای سنجش گلوکز استفاده می شود اگر هماتوکریت بیشتر از 55 درصد باشد مقدار گلوکز کمتر و در هماتوکریت های کمتر از 35 درصد، میزان گلوکز خوانده شده بیشتر می باشد.

اکثر محلول های وریدی حاوی دکستروز هستند که به سرعت به گلوکز تبدیل می شود. بنابراین بیمارانی که تزریق وریدی دارند، ممکن است سطح گلوکز خون آنها افزایش یابد.

داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطوح گلوکز شوند عبارتند از پرالیدوکسیم (درمان مسمومیت با سموم ارگانوفسفره)، پردنیزولون، داروهای ضد افسردگی (سه حلقه ای)، داروهای ضد روان پریشی، داروهای مسدود کننده بتا آدرنرژیک، کورتیکواستروئیدها، آسپیرین، سیکلوسپورین، انفوزیون دکستروز وریدی، دکستروتیروکسین، دیازوکساید، دیورتیک ها از جمله هیدروکلروتیازید و فوروزماید، اپی نفرین، کلونیدین، استروژن ها، گلوکاگون، ایزونیازید، کارودیلول، لیتیوم، نیاسین، فنوتیازین ها، فنی توئین، آتنولول، سالیسیلات ها (سمیت حاد)، استاتین ها از جمله سیمواستاتین، تریامترن، باکلوفن، پرومتازین و الکل.

داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطوح گلوکز شوند عبارتند از: ایبوپروفن، استامینوفن، الکل، مهارکننده های آلفا گلوکوزیداز، استروئیدهای آنابولیک، بیگوانیدها، کلوفیبرات، دیسوپیرامید، جم فیبروزیل، مقلدهای اینکرتین، انسولین، مگلیتینیدها، مهارکننده های مونوآمین اکسیداز، پنتامیدین، پروپرانولول، سولفونیل اوره ها و تیازولیدین دیون ها.

نام آزمایش: قند خون بعد از صبحانه

Glucose, postprandial (2-Hour postprandial glucose [2-Hour PPG], 1-Hour glucose screen)

عوامل مداخله گر:

• استرس می تواند سطح گلوکز را افزایش دهد.
• اگر بیمار نتواند کل وعده غذایی را برای این آزمایش میل کند یا مقداری/تمام وعده غذایی را استفراغ کند، سطوح گلوکز به طور کاذب کاهش می یابد.

نام آزمایش: گلوکز-6-فسفات دهیدروژناز

Glucose-6-phosphate dehydrogenase (G-6-PD screen, G-6-PD quantification, Glucose-6-phosphate dehydrogenase [G-6-PD] deficiency DNA sequencing)

عوامل مداخله گر:

• رتیکولوسیتوز به دنبال یک بحران همولیز حاد، ممکن است با افزایش کاذب G6PD در متد احیا رنگ و غربالگری همراه باشد و منجر به نتایج نرمال کاذب شود.

نام آزمایش: تست تحمل گلوکز

Glucose tolerance test (GTT, Oral glucose tolerance test [OGTT])

عوامل مداخله گر:

• سیگار کشیدن در طول زمان انجام آزمایش، ممکن است گلوکز را افزایش دهد (نیکوتین می تواند سبب تحریک تولید گلوکز شود).
• استرس ناشی از عوامل مختلف مانند جراحی و عفونت می تواند سطوح گلوکز را افزایش دهد.
• ورزش در طول آزمایش می تواند بر سطح گلوکز تأثیر بگذارد.
• ناشتا بودن یا کاهش دریافت کالری قبل از آزمایش GTT می تواند باعث عدم تحمل گلوکز شود.

داروهایی که ممکن است باعث عدم تحمل گلوکز شوند عبارتند از داروهای ضد فشار خون، داروهای ضد التهاب، آسپرین، بتا بلاکرها، فوروزماید، نیکوتین، داروهای ضد بارداری خوراکی، داروهای روانپزشکی، استروئیدها و دیورتیک‌های تیازیدی.

نام آزمایش: هموگلوبین گلیکه

Glycosylated hemoglobin (GHb, GHB, Glycohemoglobin, Glycolated hemoglobin, Hemoglobin [Hb A1c], Diabetic control index)

عوامل مداخله گر:

• هموگلوبینوپاتی ها می توانند بر نتایج HbA1c تأثیر بگذارند زیرا مقدار هموگلوبین A (و در نتیجه HbA1c) به طور قابل توجهی بسته به روش متفاوت خواهد بود.
• اگر به هر دلیلی طول عمر RBC طولانی شود، مقادیر HbA1c به طورکاذب افزایش می یابد مانند آنمی فقر آهن، کمبود ویتامین B12، کمبود فولات و آسپلنیسم.
• اگر به هر دلیلی طول عمر RBC کوتاه شود، مقادیر HbA1c به طور کاذب کاهش می یابد مانند آنمی همولیتیک و از دست دادن خون.
• مقادیر پایین غیرطبیعی پروتئین ها ممکن است علیرغم سطوح بالای گلوکز، به طور کاذب موجب نتایج سطوح طبیعی هموگلوبین گلیکه شود.
• اسید اسکوربیک ممکن است به طور کاذب نشان دهنده سطوح پایین فروکتوزآمین باشد.
• مصرف سالیسیلات ها، سیمواستاتین و الکل و در مسمومیت با اُپیات ها و سرب، سطوح HbA1c افزایش می یابد.
• هیپرتری‌گلیسیریدمی و افزایش HbF می تواند منجر به افزایش سطح HbA1c گردد.
• مصرف مقادیر زیاد (بیش از یک گرم در روز) ویتامین E یا ویتامین C می تواند باعث کاهش سطح HbA1c شود.
• متعاقب انتقال خون و در حاملگی ها، سطح HbA1c کاهش می یابد.

نام آزمایش: هورمون رشد

Growth hormone (GH, Human growth hormone [HGH], Somatotropin hormone [SH])

عوامل مداخله گر:

• اندازه گیری تصادفی GH، توانایی تشخیص کمبود GH را ندارد زیرا هورمون رشد به صورت دوره ای ترشح می شود.
• ترشح GH با استرس، ورزش و سطوح پایین گلوکز خون افزایش می یابد.

داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطوح GH شوند عبارتند از آمفتامین ها، آرژینین، دوپامین، استروژن ها، گلوکاگون، هیستامین، انسولین، لوودوپا، متیل دوپا و اسید نیکوتینیک.

داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطوح GH شوند عبارتند از کورتیکواستروئیدها و فنوتیازین ها.

نام آزمایش: هاپتوگلوبین

Haptoglobin

عوامل مداخله گر:

• کاهش جزئی در سطح هاپتوگلوبین در بارداری گزارش شده است.
• عفونت مداوم، التهاب یا نکروز بافتی می تواند باعث افزایش کاذب هاپتوگلوبین شود چون هاپتوگلوبین یک واکنشگر فاز حاد می باشد.
• از دست دادن پروتئین از طریق دستگاه گوارش، کلیه ها و پوست می تواند باعث کاهش هاپتوگلوبین گردد.
• به طور ژنتیکی هاپتوگلوبین در یک درصد جمعیت سفید پوست و 4 تا 10 درصد سیاهپوستان آمریکا وجود ندارد.
• در 3 تا 6 ماه اول زندگی، کاهش سطح هاپتوگلوبین خون طبیعی است.
• مصرف سیگار و افزایش سن می تواند منجر به افزایش سطح هاپتوگلوبین شود.

داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطح هاپتوگلوبین شوند عبارتند از آندروژن ها و استروئیدها.

داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطوح هاپتوگلوبین شوند عبارتند از کلرپرومازین، دیفن هیدرامین، ایندومتاسین، ایزونیازید، نیتروفورانتوئین، داروهای ضد بارداری خوراکی، کینیدین و استرپتومایسین.

نام آزمایش: شناسایی هلیکوباکتر پیلوری

Helicobacter pylori testing (Anti–Helicobacter pylori antibody, Campylobacter-like organism [CLO] test, H. pylori stool antigen, Urea Breath Test [UBT])

عوامل مداخله گر:

• هلیکوباکتر پیلوری می تواند توسط تجهیزات آندوسکوپی آلوده در طی مراحل آندوسکوپی منتقل شود.

اگر بیمار یک هفته قبل از آزمایش از داروهای ضد اسید استفاده کند، آزمایش اوره آز سریع می تواند به طور کاذب منفی شود.

داروهایی که با نتایج آزمایش تداخل دارند عبارتند از: بیسموت، سوکرالفیت و مهارکننده های پمپ پروتون.

داروهای مهارکننده پمپ پروتون (PPI) شامل امپرازول، لانزوپرازول، دکس لانسوپرازول ، رابپرازول، پنتوپرازول و اسمومپرازول ممکن است به طور کاذب سبب مثبت شدن نتایج UBT شوند.

نام آزمایش: هماتوکریت

Hematocrit (Hct, Packed red blood cell volume, Packed cell volume [PCV])

عوامل مداخله گر:

• تغییرات هماتومورفولوژیک در اندازه RBC ممکن است مقادیر Hct را تغییر دهد.
• تعداد بسیار زیاد گلبول های سفید خون و متعاقب آن افزایش بافی کوت، آگلوتیناسیون RBC ها، پلاکت های بزرگ بویژه در روش های دستی ممکن است بر مقادیر Hct تأثیر بگذارد.
• رقیق شدن و دهیدراته شدن خون ممکن است بر مقادیر Hct تأثیر بگذارد.
• معمولاً در بارداری مقادیر Hct به دلیل رقیق شدن خون، مقدار کمی کاهش می یابد.
• زندگی در ارتفاعات باعث افزایش Hct می شود.
• مقادیر Hct ممکن است بلافاصله پس از خونریزی قابل اعتماد نباشد.
• نگهداری نمونه های CBC در دمای اتاق بیش از 6 ساعت می تواند باعث تورم RBC ها و افزایش Hct و MCV شود، هرچند که شمارش RBC ها و سایر اندکس ها تا 24ساعت تقریبا ثابت می باشد.

داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطوح شوند عبارتند از آلپرازولام، کلرپرومازین، تیوریدازین، کلرامفنیکل، انوکساپارین، هپارین، دیکلوفناک، ایبوپروفن و پنی سیلین.

نام آزمایش: هموگلوبین

Hemoglobin (Hb, Hgb)

عوامل مداخله گر:

• کاهش اندک هموگلوبین معمولاً در دوران بارداری به دلیل افزایش حجم خون رخ می دهد.
• زندگی در ارتفاعات یا کاهش فشار اکسیژن باعث افزایش هموگلوبین می شود.
• افراد سیگاری نسبت به افراد غیرسیگاری سطوح هموگلوبین بالاتری دارند.
• در بیماری های پیشرفته قلبی و ریوی، افزایش هموگلوبین مشاهده می شود.

داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطوح هموگلوبین شوند عبارتند از جنتامایسین، ایورمکتین و متیل دوپا.

داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطوح هموگلوبین شوند عبارتند از دابیگاتران، کلرپرومازین، تیوریدازین، آنتی بیوتیک ها، داروهای آنتی نئوپلاستیک، آسپرین، ایندومتاسین، دیکلوفناک، ایبوپروفن، هیدرالازین، مبندازول، و ریفامپین.