یک پروتئین در ادرار می‌تواند خطر ابتلا به نوعی از زوال عقل را پیش‌بینی کند

 آلبومین فراوان‌ترین پروتئین در پلاسمای خون است و کلیه‌ها که وظیفه فیلتر کردن مواد زائد بدن را دارند، به طور معمول اجازه نمی‌دهند که آلبومین به داخل ادرار نشت کند. بنابراین، وجود محتوای بالای آلبومین در ادرار، که وضعیتی به نام آلبومینوریا نامیده می‌شود، نشان‌دهنده آسیب کلیوی است و به طور شگفت‌انگیزی، این وضعیت همچنین می‌تواند خطر زوال عقل را پیش‌بینی کند. این مطالعه تقریباً شامل ۱۳۳,۰۰۰ شرکت‌کننده در استکهلم (۶۵ سال یا مسن‌تر) بود که سابقه زوال عقل نداشتند. پس از یک دوره پیگیری حدود چهار ساله، 7 درصد از شرکت‌کنندگان به نوعی از زوال عقل مبتلا شدند. محققان دریافتند که حتی پس از در نظر گرفتن عملکرد کلیه و سایر عوامل، آلبومینوریا با خطر بالاتر ابتلا به زوال عقل مرتبط است. در مقایسه با افرادی که سطح آلبومین طبیعی در ادرار خود داشتند، افراد با سطح متوسط (30 –299 میلی‌گرم/گرم)، 25 درصد شانس بالاتری برای ابتلا به زوال عقل داشتند. افراد با سطوح بالا (بیش از 300 میلی‌گرم/گرم) 37 درصد ریسک بالاتری داشتند.
به گفته هونگ خو، نفرولوژیست در انستیتوی کارولینسکا، کلیه‌ها و مغز هر دو به شبکه‌ای ظریف از رگ‌های خونی کوچک وابسته هستند. «وقتی رگ‌های خونی در کلیه‌ها آسیب می‌بینند، اغلب همان فرآیند در مغز نیز رخ می‌دهد.» بر این اساس، آلبومینوریا به طور قوی با زوال عقل عروقی مرتبط بود که دومین شکل شایع زوال عقل (پس از آلزایمر) است و به دلایل عروقی مانند فشار خون بالا، دیابت یا سکته مغزی مرتبط است. همانطور که آسیب کلیوی به پروتئین اجازه می‌دهد به ادرار نشت کند، آسیب مشابه در مغز می‌تواند به مولکول‌های التهابی و سمی اجازه دهد تا به بافت مغز نشت کنند. این نشت معمولاً توسط سد خونی-مغزی جلوگیری می‌شود؛ اما نقص در این سد منجر به التهاب، آسیب عروقی و تجمع پروتئین‌های غیرطبیعی می‌شود که با پیشرفت زوال عقل در ارتباط هستند. از آنجایی که در حال حاضر زوال عقل درمان قطعی ندارد، شناسایی عوامل خطر برای افزایش اقدامات پیشگیرانه بسیار حیاتی است. محققان معتقدند که غربالگری آلبومینوریا می‌تواند یک ابزار ارزشمند برای ارزیابی خطر زوال عقل زودهنگام باشد، به ویژه برای بیمارانی که مشکلات دیگری مانند دیابت، فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی-عروقی یا بیماری کلیوی دارند.