بیماری تیروئید در مادران و ضریب هوشی نوزادان

 هورمون‌های مترشحه از غده تیروئید از عواملی است که به تکامل مغز کمک می‌کند و هرگونه کمبود در ترشح آن در سنین مختلف می‌تواند درجاتی از اختلالات ذهنی را سبب شود. دوران جنینی و نوزادی حساس‌ترین مقطع زندگی در ارتباط با تاثیرگذاری هورمون‌های تیروئیدی بر روی تکامل مغز و نهایتا ضریب هوشی کودکان به حساب می‌آید که کمبود آن‌ها طیفی از اختلالات غیرقابل بازگشت از کاهش ضریب هوشی تا نوعی عقب ماندگی ذهنی تحت عنوان کرتینیسم را در پی دارد. در مراقبت‌هایی که طی دهه‌های اخیر توسط وزارت بهداشت و به ابتکار پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام گرفته؛ از یکسو با ترویج نمک یددار از اختلالات عملکرد غده تیروئید در کلان جامعه پیشگیری شده و از سوی دیگر با خونگیری از کف پا در بدو تولد و آزمایش تیروئید جهت غربالگری نوزادان، گام بلند و مؤثری در راستای پیشگیری و درمان کم کاری این غده و تبعات جبران ناپذیر آن برداشته شده است. پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، اخیرا طی پژوهشی به بررسی آثار بیماری خودایمنی تیروئید در زنان بارداری که علائم کم کاری تیروئید ندارند، بر روی کاهش فعالیت‌های ذهنی کودکان آنها در سال های بعدی پرداخته است. دکتر عطیه آموزگار، رئیس مرکز تحقیقات غدد و مجری این طرح اظهار کرد به نظر می‌رسد مکانیسم‌های متفاوت و بعضا ناشناخته‌ای سبب بروز کاهش فعالیت ذهنی در این گروه از زنان می‌شود. این عضو هیئت علمی افزود هنوز شواهد و نتایج قطعی در مورد ارتباط بیماری ‌های خودایمنی تیروئید در مادران بارداری که عملکرد تیروئید آنها درست است، با فعالیت‌های شناختی آینده کودکان آن‌ها وجود ندارد و لازم است تا مطالعات بیشتری برای اثبات این موضوع انجام شود.

ریحانه مقتدری_واحد تحقیق و توسعه آزمایشگاه پاتوبیولوژی نوبل