موکورمایست‌ها (قارچ سیاه) در سراسر محیط به ویژه در گرد و غبار، خاک، چوب پوسیده و محیط های مرطوب وجود دارد و پیوسته از طریق تنفس وارد بدن ما می شود اما در افراد سالم قادر به ایجاد عفونت نیست. قارچ سیاه در افراد مبتلا به دیابت کنترل نشده، سرطان، نوتروپنی، پیوند عضو و در صورت مصرف طولانی مدت با دوز بالای استروئیدها می‌تواند منجر به موکورمایکوزیس شوند.فلوشیپ بیماری‌های عفونی در بیماران مبتلا به نقص ایمنی و پیوند، تشخیص به موقع را در کنترل و مدیریت این بیماری که همراه با مرگ و میر بالایی است، بسیار مهم عنوان کرد. برای تشخیص موکورمایکوزیس از روش‌های آزمایشگاهی، نمونه برداری بافتی و روش‌های تصویربرداری مغز، سینوس‌ها و ریه‌ها استفاده می‌شود. مدیریت ریسک فاکتورها و تجویز داروهای ضد قارچ از جمله آمفوتریسین B لیپوزومال و در صورت نیاز اقدامات جراحی را جزو برنامه های درمانی این بیماری است .شروع درمان منوط به نتایج تست های تشخیصی نبوده و لازم است درمان‌های مناسب در اسرع وقت شروع شود. مدیریت ریسک فاکتورها به ویژه کنترل دقیق قند خون بیمار و تجویز منطقی و مناسب کورتیکواستروئیدها در کووید ۱۹ علاوه بر کمک به درمان موکورمایکوزیس، نقش مهمی در پیشگیری از بروز این بیماری دارند.
ریحانه مقتدری_واحد تحقیق و توسعه آزمایشگاه پاتوبیولوژی نوبل
تاریخ انتشار :
1400/06/22
کد :
10921
تعداد بازدید:
414