عدم اثرگذاری داروهای شل کننده عضلات برای کمردرد

 محققان استرالیایی  بر طبق یک تجزیه و تحلیل روی آخرین شواهد که در BMJ منتشر شده گزارش کردند که داروهای شل کننده عضلات، با وجود تجویز گسترده برای این بیماری در سراسر جهان، تا حد زیادی برای کمردرد بی اثر هستند. یافته‌ها نشان می‌دهد که شل کننده‌های عضلانی ممکن است درد را در کوتاه مدت کاهش دهند، اما تأثیر آن خیلی کم است که از نظر بالینی معنی‌دار تلقی شود و خطر عوارض جانبی آن بیشتر است.
اما محققان تأکید می‌کنند که اطمینان از شواهد کم است و می‌گویند برای حل عدم قطعیت در مورد استفاده از این داروها برای کمر درد ، فوراً به آزمایشات بزرگ نیاز است. کمردرد یک مشکل بهداشت عمومی در سطح جهانی است و داروهای شل کننده عضلات (دسته وسیعی از داروها که شامل داروهای ضد اسپاسم و ضد کشش غیر بنزودیازپین هستند) یک درمان معمول تجویز شده است. به عنوان مثال، در سال 2020، نسخه‌ها در انگلیس بیش از 1.3 میلیون و در ایالات متحده بیش از 30 میلیون نسخه است. با این حال در سراسر جهان، دستورالعمل‌های عمل بالینی توصیه‌های متناقضی را برای استفاده از آنها ارائه می‌دهند. برای پرداختن به این موضوع، محققان در استرالیا اثربخشی، مقبولیت و ایمنی شل کننده‌های عضلانی را در مقایسه با دارونما، مراقبت‌های معمول یا عدم درمان در بزرگسالان با کمردرد غیر اختصاصی بررسی کردند. آنها بررسی دقیق و شواهدی را از 31 کارآزمایی، کارآزمایی تصادفی کنترل شده با بیش از 6500 شرکت کننده که تا فوریه 2021 منتشر شده بود، بررسی و انجام دادند. این آزمایشات از کیفیت متفاوتی برخوردار بودند، اما محققان با استفاده از سیستم گراد  شناخته شده توانستند اطمینان از شواهد را ارزیابی کنند. آنها حداقل 10 امتیاز در مقیاس 0 تا 100 امتیاز را برای درد و ناتوانی تعیین می‌کنند تا کوچکترین اثر مهم بالینی باشد – آستانه‌ای که در سایر مطالعات کمردرد استفاده می‌شود. شواهد با اطمینان بسیار کم نشان می‌دهد که داروهای ضد اسپاسم غیر بنزودیازپین ممکن است شدت درد را در دو هفته یا کمتر برای بیماران مبتلا به کمردرد حاد در مقایسه با گروه کنترل کاهش دهد. اما این اثر کم است - کمتر از 8 امتیاز در مقیاس 0-100 امتیاز - و آستانه‌های مشترک را ندارد تا از نظر بالینی معنی‌دار باشد. داروهای ضد اسپاسم غیر بنزودیازپین بر شدت درد در 3-13 هفته یا بر روی ناتوانی در تمام نقاط زمان پیگیری تأثیر کمی داشت و هیچ تأثیری نداشت. شواهد اطمینان کم و بسیار کم همچنین نشان داد که داروهای ضد اسپاسم غیر بنزودیازپین ممکن است خطر وقوع عوارض جانبی (معمولاً سرگیجه، خواب آلودگی، سردرد و حالت تهوع) را افزایش دهد و در مقایسه با گروه کنترل تاثیری در قطع درمان داشته باشد. هیچ آزمایشی تأثیر شل کننده‌های عضلانی بر نتایج طولانی مدت را ارزیابی نکرده است.
اگرچه این تجزیه و تحلیل بر اساس بهترین شواهد آزمایشی موجود استوار است، محققان برخی محدودیت ها را تأیید می‌کنند و می‌گویند تأثیر کلی متوسط هنوز هم می‌تواند به این معنی باشد که برخی از افراد، اما نه همه، یک مزیت ارزشمند کسب می‌کنند.