پارگی یا گرفتگی شریان عروقی منجر به سکته مغزی خواهد شد. از انواع این بیماری می‌توان به سکته‌های مغزی خونریزی دهنده و غیر خونریزی دهنده اشاره کرد. نوع خونریزی دهنده سکته باعث می‌شود به ناحیه‌ای از مغز خونرسانی نشود در حالی که سکته‌های مغزی غیر خونریزی دهنده باعث آسیب به قسمتی از مغز می‌شود. علائم این بیماری ارتباط مستقیمی با شریان آسیب دیده دارد و موجب می‌شود این علائم به صورت ناگهانی شروع شود. از جمله علائم شایع سکته مغزی اختلال در حرکت دست و پا، نامتقارن شدن صورت، کاهش ناگهانی سطح هوشیاری، اختلال در حرف زدن و در تعادل است. هنگامی که در عکس ام‌ارآی سکته مغزی مشهود است ولی علائم بارزی ندارد با نوع خاموش این بیماری مواجه خواهیم بود. زمانی که این نوع سکته مغزی تکرار شود اختلال‌های شناختی ایجاد می‌شود. برای درمان سکته مغزی غیر خونریزی دهنده بیمار باید سریع به بیمارستان منتقل شود. درمان سکته مغزی غیر خونریزی دهنده بواسطه تزریق دارو و بازگشایی عروق انجام می‌شود. فردی که دچار سکته مغزی از نوع خون ریزی دهنده شده است حداکثر سه الی چهار ساعت زمان دارد تا به مرکز درمانی منتقل شود. برای درمان سکته مغزی خونریزی دهنده در ابتدا باید قسمتی که دچار خونریزی شده مسدود شده و در مرحله بعد با تجویز داروی مناسب از تکرار سکته مغزی جلوگیری شود. شناسایی مکانیزم این بیماری در مرحله نخست مد نظر است و با توجه به آن درمان مؤثر استفاده خواهد شد تا سکته مغزی تکرار نشود. بعد از اقدامات درمانی اولیه نوبت انجام موارد توانبخشی مثل فیزیوتراپی، کار درمانی و گفتار درمانی می‌شود. داروهای درمان سکته مغزی وابسته به مکانیزم و نوع بیماری استفاده می‌شود. فشار خون زنگ خطر اصلی بروز سکته مغزی است؛ در درمان سکته مغزی از داروهای ضد تجمع پلاکت خون مانند آسپرین استفاده می‌شود.
واحد تحقیق و توسعه آزمایشگاه پاتوبیولوژی نوبل
تاریخ انتشار :
1400/04/10
کد :
10454
تعداد بازدید:
440