10 دقیقه نخست
با ورود ۱۰ قاشق چایخوری شکر به بدن، سوختوساز بدن بالا رفته و احساس گرما میکنید (این مقدار شکر، صددرصد میزان مجاز روزانه دریافت هیدرات کربن است). قاعدتا باید با دریافت این مقدار شکر، دچار حالت تهوع شوید اما وجود اسید فسفریک باعث تعدیل طعم شده و استفراغ نمیکنید.
۲۰ دقیقه بعد
قند خون بالا میرود و میزان ترشح هورمون انسولین به بالاترین مقدار خودش میرسد. کبد با تبدیل این حجم زیاد قند به چربی، به این محرک پاسخ میدهد. بنابراین به لایههای چربی بدن، یک لایه دیگر اضافه میشود!
۳۰ دقیقه بعد
بدن بهطور کامل کافئین موجود در نوشابه را جذب میکند. مردمک چشمها گشاد میشود. فشار خون بالا میرود و در پاسخ به این تغییر کبد، قند بیشتری را به جریان خون تزریق میکند. گیرندههای «آدنوزین» در مغز، مانع از خواب میشود. بنابراین یکی از دلایل بیخوابی میتواند مصرف نوشابه پیش از خواب باشد.
۴۵ دقیقه بعد
میزان ترشح «دوپامین» در مغز افزایش یافته و باعث تحریک بخشهای لذت در مغز میشود. این واکنش، درست مانند تاثیر هروئین روی مغز و گیرندههای لذت است.
۶۰ دقیقه بعد
اسید فسفریک باعث بلوکهشدن و تجمع منیزیم، کلسیم و روی در روده کوچک شده و سوختوساز بدن بهشکل نامناسبی افزایش مییابد. این تاثیر در کنار دریافت شکر بالا باعث تکرر ادرار و دفع کلسیم از ادرار میشود.
خاصیت مدر کافئین در بدن به حداکثر رسیده و دچار تکرر ادرار یا احساس دفع همراه با اضطراب میشوید.
به این ترتیب کلسیم، منیزیم و روی که باید جذب بدن و استخوانها میشد، دفع شده و از سوی دیگر سدیم و آب و الکترولیتها نیز از دست میرود.
میزان قند خون ناگهان سقوط میکند. در این شرایط ممکن است از نظر عصبی تحریکپذیر شده یا احساس سستی و کرختی کنید. آب بدن از دست رفته و املاح و ویتامینهایی که میتوانست جذب بدن شود، دفع شدهاند.
واحد تحقیق و توسعه آزمایشگاه پاتوبیولوژی نوبل
تاریخ انتشار :
1400/04/02
کد :
10373
تعداد بازدید:
394