هماتوم ممکن است در هر نوعی از عروق خونی رخ دهد از جمله: رگ ها، سرخرگ‌ها و مویرگ ها. محل وقوع هماتوم ممکن است باعث تغییر در ماهیت آن شود. هماتوم شبیه به هموراژ یا همان خونریزی داخلی است، اما هموراژ به خونریزی مداوم اطلاق می‌شود، در حالی که در هماتوم خون معمولاً دلمه بسته است. نوع هماتوم به محل پدیدار شدن آن در بدن بستگی دارد. محل وقوع آن ممکن است به تعیین میزان خطر بالقوه‌ی آن هم کمک کند.
انواع هماتوم عبارت است از:
هماتوم میان نرمه گوش و پوست روی آن، هماتوم زیر ناخن دست یا پا، هماتوم کف سر، هماتوم تیغه بینی، هماتوم زیر پوستی، هماتوم درون، حفره شکمی، هماتوم طحال، هماتوم کبد، هماتوم میان نخاع و ستون فقرات، هماتوم میان جمجمه و جداره‌ی بیرون مغز، هماتوم میان بافت مغز و جداره داخلی آن
علل هماتوم
وارد شدن صدمه یا ضربه شایع‌ترین دلایل وقوع هماتوم هستند. وارد آمدن هر گونه آسیبی به دیواره‌ی عروق خونی ممکن است باعث نشت خون به بیرون آن‌ها شود. به دنبال این اتفاق حوضچه‌ای از خون تشکیل و درنتیجه هماتوم ایجاد می‌شود. شدت صدمه لزوماً نباید زیاد باشد تا باعث هماتوم شود. ممکن است بر اثر یک آسیب جزئی مثل ضربه خوردن به انگشت شست پایتان هم زیر ناخن آن هماتوم ایجاد شود. صدمات جدی‌تر مانند آن‌هایی که بر اثر تصادفات رانندگی، سقوط از ارتفاع یا آنوریسم (بزرگ شدن یا بیرون زدن دیواره‌ی یک سرخرگ) به وجود می‌آیند هم ممکن است باعث هماتوم‌های شدید شوند. برخی عمل‌های جراحی مانند عمل‌های پزشکی، دندانی یا زیبایی هم ممکن است باعث هماتوم شوند، چون می‌توانند به بافت‌ها و عروق خونی اطراف صدمه وارد کنند. برخی دارو‌های رقیق کننده خون هم ریسک بروز هماتوم را بالا می‌برند. افرادی که به طور مرتب آسپرین، وارفارین یا پرسانتین مصرف می‌کنند ممکن است احتمال تجربه‌ی خونریزی از جمله هماتوم در آن‌ها بالاتر باشد. هماتوم می‌تواند بدون هیچ دلیل قابل شناسایی‌ای هم رخ دهد.
نشانه‌های هماتوم
در هماتوم‌های سطحی‌تر نشانه‌ها عبارتند از:تغییر رنگ پوست، ، التهاب و ورم، حساس شدن نقطه مورد نظر به فشار، قرمز شدن پوست، گرم شدن پوست دور هماتوم، درد
تفاوت هماتوم با کبودی
تغییر رنگ پوست و حساس شدن ناحیه‌ی مورد نظر به فشار معمولاً این تصور را به وجود می‌آورد که هماتوم و کبودی یکی هستند.
کبودی زمانی رخ می‌دهد که خون از عروق خونی کوچک به بیرون درز می‌کند و باعث می‌شود لکه‌ی بنفش، آبی یا تیره رنگی روی پوست ظاهر شود. رنگ کبودی به مرور و با ترمیم یافتن آن تغییر می‌کند و معمولاً یا روشن‌تر یا تبدیل به زرد می‌شود و در نهایت هم به طور کامل محو می‌شود. کبودی معمولاً مشکل جدی‌ای نیست.
در مقابل، هماتوم از عروق خونی بزرگ نشت می‌کند. لکه‌ی ناشی از آن ممکن است به رنگ آبی تیره یا سیاه باشد، اما می‌تواند باعث قرمزی چشمگیر پوست هم شود. هماتوم بر اثر ضربه‌های شدیدتری به وجود می‌آید و ممکن است مشکلی جدی و نیازمند درمان پزشکی باشد. اغلب کبودی‌ها به طور خودکار و بدون نیاز به درمان، التیام می‌یابند. کبودی‌های شدید به ندرت رخ می‌دهند، اما ممکن است باعث وارد شدن آسیب به بافت‌ها و اندام‌های داخلی شوند و برای جلوگیری از عفونت نیازمند درمان باشند. برخی افراد بیشتر مستعد کبودی هستند، از جمله افراد مبتلا به کم خونی یا کمبود ویتامین و کسانی که دارو‌های رقیق کننده خون مصرف می‌کنند.
درمان هماتوم
هماتوم در برخی موارد نیاز به درمان ندارد و بدن معمولاً خون ناشی از هماتوم را به مرور جذب می‌کند. برای درمان هماتوم‌های زیر پوست، ناخن یا دیگر بافت‌های نرم، باید به ناحیه‌ی آسیب دیده استراحت دهید و برای کاهش درد یا ورم یک کیسه یخ را درون حوله بپیچید و روی ناحیه‌ی مورد نظر قرار دهید. پیچیدن یا شکسته بندی ناحیه‌ی اطراف هماتوم هم ممکن است زمانی که عروق خونی دوره‌ی ترمیم خود را سپری می‌کنند به جلوگیری از باز شدن مجدد آن‌ها کمک کند. در صورت لزوم ممکن است پزشک دستورات خاصی هم در مورد نحوه‌ی انجام این کار داشته باشد. بعضی هماتوم‌ها ممکن است نیاز به تخلیه با کمک عمل جراحی داشته باشند. اگر هماتوم به گونه‌ای باشد که به نخاع، مغز یا دیگر اندام‌های بدن فشار وارد کند، احتمال جراحی بیشتر می‌شود. در باقی موارد، پزشک ممکن است به دلیل ریسک عفونت تصمیم به تخلیه‌ی هماتوم بگیرد. انجام عمل جراحی در همه‌ی موارد ضروری نیست، حتی زمانی که هماتوم درون جمجمه باشد.
در موارد نادر ممکن است به دلیل تداوم نشت خون از عروق خونی، گسترش هماتوم هم ادامه یابد. نتیجه ترکیبی از خون جدید و قدیمی است که پزشک باید به طور کامل آن را تخلیه کند.
واحد تحقیق و توسعه آزمایشگاه پاتوبیولوژی نوبل
تاریخ انتشار :
1400/03/26
کد :
10300
تعداد بازدید:
6763