در بیماری ام اس کانون‌های التهابی کوچکی که پلاک‌های ام اس نامیده می‌شوند در مغز، نخاع و اعصاب بینایی پیدا می‌شوند و بر اساس اینکه این پلاک‌ها در چه ناحیه‌ای قرار گرفته باشند، شاهد علائم بالینی مختلفی هستیم. این بیماری در خانم‌ها شایعتر است و معمولا در رنج سنی ۲۰ تا ۴۰ سال بروز می‌کند. بیماری ام اس بیماری دختران و خانم‌های جوان است و در این طیف ۱.۵ تا ۳ برابر آقایان بروز می‌کند. علت قطعی وجود ندارد؛ ولی به عنوان مثال کمبود ویتامین دی، عفونت‌های ویروسی دوران کودکی یا نوجوانی، فاکتور‌های نژادی و ارثی می‌توانند سبب بروز این بیماری شوند. در برخی خانواده‌ها یک تا دو نفر درگیر این بیماری می‌شوند که حاکی از زمینه ارثی آن است؛ اگرچه در خانواده‌ای که پدر یا مادر درگیر این بیماری هستند شانس ایجاد آن در فرزندانشان کمتر از ۵ درصد است؛ بنابراین اگرچه فاکتور‌های ارثی مطرح هستند، ولی نباید موجب استرس بی حد شوند.
برای جلوگیری از بروز این بیماری در فرزندان افراد مبتلا به ام اس، این است که سطح ویتامین دی حتما اندازه گیری و اصلاح شود. باید فعالیت بدنی مرتب و متناسب با توان جسمی داشته باشیم؛ بچه‌ها در معرض آفتاب قرار بگیرند. زندگی از آپارتمان و دوری از نور و کارکردن مدام با کامپیوتر باید کنترل شود؛ به طور کلی فرهنگ زندگی باید تغییر کند.
یکی از شایعترین علامت‌ها التهاب عصب چشم است که به صورت تاری دید در یک چشم و درد کاسه چشم در حین حرکت بروز می‌کند. ضعف پا‌ها و گاهی دست‌ها که گاهی با گرفتگی و گزگز همراه است هم یکی دیگر از علائم ام اس است. این گزگز می‌تواند از کف پا‌ها شروع شده و به‌تدریج بالا بیاید و گاهی تا ناحیه شکم و سینه می‌رسد؛ اگرچه هر گزگز و مورموری نشانه ام اس نیست و حتما پزشک باید آن را تشخیص دهد. سرگیجه، عدم تعادل، دوبینی و تکرر ادرار هم می‌تواند از نشانه‌های بالینی ام اس باشد.
بهترین روش تشخیص را ام. آر. آی مغز و نخاع گردن است . البته روش‌های دیگری هم بر اساس تشخیص پزشک وجود دارد که می‌توان براحتی این بیماری را تشخیص و بیمار را مورد معالجه قرار داد.
واحد تحقیق و توسعه آزمایشگاه پاتوبیولوژی نوبل
تاریخ انتشار :
1400/03/25
کد :
10287
تعداد بازدید:
268