دکتر سید حسام الدین نبوی زاده - فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی با بیان اینکه آلرژنهای حیوانات خانگی تنها به وسیله مو و پر حیوانات منتقل نمیشود، افزود: این آلرژن ها میتواند از راه بزاق، ادرار و پوست حیوانات به انسان منتقل و باعث ایجاد آلرژی شود؛ لازم است به اینکه نکته نیز اشاره کرد که حتی اگر ترشح بزاق خشک شده باشد، باز هم قابلیت ایجاد واکنش آلرژیک وجود دارد. مو و پر به تنهایی آلرژیزا نیست. مشکل زمانی ایجاد میشود که حیواناتی مثل گربه، بدن خود را لیس میزنند، این کار باعث میشود پروتئینهای بزاق روی پوست و موی این حیوانات باقی بماند و آن نواحی هم حاوی آلرژن شود. ادرار جوندگانی مثل همستر یا حتی سگها، حاوی پروتئینهایی است که میتواند عامل آلرژی باشد، برخی مواقع سگها به دلیل هیجان یا استرس، بهصورت ناخودآگاه مقدار کمی ادرار دفع میکنند که به مرور در محیط خانه و لباس فرد انباشته و منجر به بروز علائم آلرژی در اعضای خانواده میشود.
نشانههای آلرژی و گروههای پرخطر
نشانههای آلرژی ناشی از حیوانات خانگی میتواند بسیار متنوع باشد که شامل علائم تنفسی مانند عطسه، سرفه، آبریزش بینی و تشدید آسم، همچنین نشانه های پوستی مثل اگزما، خارش و در موارد دیگر، شوک «آنافیلاکسی» است. افرادی که سابقه آسم یا آلرژی دارند، حساسیت بیشتری به ورود آلرژنها دارند. این افراد لازم است آزمایش پوستی انجام دهند و اگر مشخص شد که به حیوانات خانگی حساسیت دارند، توصیه می شود تماس با این حیوانات را به کمترین میزان ممکن کاهش دهند. حیوانات خانگی میتوانند ناقل بیماریهای عفونی جدی باشند و خطر بروز عفونتهایی مانند «سالمونلا»، «کامپیلوباکتر»، بیماری خراش گربه، «توکسوپلاسموز» و حتی هاری به وسیله حیوانات خانگی را از جمله این چالش ها برشمرد و تاکید کرد: عفونت «توکسوپلاسموز» برای مادران باردار، بسیار خطرناک است. حیوانات خانگی نهتنها میتوانند منبع آلرژی و عفونت باشند، بلکه نگهداری آنها در محیط بسته، گاهی موجب آسیب به خود حیوان هم میشود و دارای ملاحظات اخلاقی است. جدا شدن حیوانات از زیستگاه طبیعیشان میتواند منجر به آسیب ژنتیکی و اخلاقی شود، بنابراین نگهداری از حیوانات خانگی، بهویژه در خانههایی با افراد آلرژیک، بهتر است با آگاهی و احتیاط کامل همراه باشد و تا جایی که امکان دارد در خارج از خانه مثل حیاط نگهداری شود.
تاریخ انتشار :
1404/04/10
کد :
46194
تعداد بازدید:
22