ژن های مرتبط با آلزایمر ریسک صرع را افزایش می دهند

 همچنین افراد مبتلا به نوع خاصی از صرع ممکن است احتمال بیشتری برای ابتلاء به بیماری آلزایمر داشته باشند. محققان گزارش دادند که ابتلاء به آلزایمر با افزایش 5.3 درصدی خطر صرع عمومی مرتبط است. این نوع صرع شامل تشنج‌هایی است که از هر دو نیمه مغز رخ می‌دهد. محققان همچنین دریافتند که خطر ابتلاء به بیماری صرع کانونی همراه با اسکلروز هیپوکامپ 1.3 درصد افزایش می‌یابد. در صرع کانونی، تشنج نیمی از مغز را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
جیالی پو، نویسنده مطالعه از دانشگاه ژجیانگ در هانگژو چین، اظهار کرد تحقیقات ما نشان داد که نه تنها افراد مبتلا به بیماری آلزایمر بیشتر در معرض ابتلاء به صرع هستند، بلکه افراد مبتلا به صرع کانونی که بیش از نیمی از موارد صرع را تشکیل می‌دهد، هم بیشتر در معرض ابتلاء به بیماری آلزایمر هستند. پو در یک نشریه خبری اظهار کرد باید تلاش بیشتری برای غربالگری تشنج در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر و درک تأثیر تشنج بر افرادی که با این دو شرایط چالش برانگیز عصبی روبرو هستند انجام شود. محققان این موضوع را از جهات مختلف مورد مطالعه قرار دادند و به بررسی تنوع ژنی در ژنوم انسان بیش از 111300 نفر مبتلا به بیماری آلزایمر و بیش از 677600 نفر بدون این بیماری پرداختند. این نوع مطالعات شامل بررسی بخش‌های طولانی DNA برای شناسایی تفاوت‌های کوچک در توالی‌های ژنتیکی است. این تیم به تعیین اینکه آیا ارتباطی بین تغییرات ژنتیکی و خطر صرع وجود دارد پرداخت. در مطالعه ژن‌های بیش از 15000 فرد مبتلا به صرع که با ژن‌های بیش از 29000 فرد بدون صرع مطابقت داده شد، محققان دریافتند افرادی که صرع کانونی مبتلا به اسکلروز هیپوکامپ داشتند تقریباً چهار برابر بیشتر از افراد بدون صرع در معرض خطر ابتلاء به بیماری آلزایمر قرار داشتند. آن‌ها همچنین ژن‌های بیش از 13000 نفر را که داده‌هایی در مورد سطح یک نشانگر زیستی برای بیماری آلزایمر به نام آمیلوئید در مایع مغزی نخاعی خود داشتند، تجزیه و تحلیل کردند. یافتن مقادیر کمتری از نشانگر زیستی نشان‌دهنده افزایش رسوب پلاک‌های آمیلوئید در مغز است که تصور می‌شود نشانه بیماری آلزایمر است. بر اساس این مطالعه، ژن‌هایی که میزان کمتری از نشانگر زیستی را پیش بینی می‌کردند، با افزایش خطر صرع عمومی مرتبط بودند.