داروی «راپامایسین» پلاک‌های مرتبط با آلزایمر را افزایش می‌دهد

 راپامایسین برای درمان بیماران پیوند عضو و سرطانی تأیید شده است. با این حال، محققان دانشگاه تکزاس مشاهده کردند که پس از درمان راپامایسین، پروتئینی به نام Trem2 (گیرنده محرک بیان شده در سلول‌های میلوئید 2) به طور چشمگیری کاهش می‌یابد. Trem2 که در میکروگلیا وجود دارد سلول‌های ایمنی در مغز و نخاع هستند. منصور بهات، نویسنده ارشد این مطالعه اظهار کرد Trem2 گیرنده‌ای است که روی سطح میکروگلیا قرار دارد و این سلول‌ها را قادر می‌سازد بتا آمیلوئید را ببلعد و تجزیه کنند. از دست دادن Trem2 در میکروگلیا، عملکرد حیاتی تخریب آمیلوئید را مختل می‌کند، که به نوبه خود باعث ایجاد پلاک‌های β-آمیلوئید می‌شود. نکته مهم این است که این مطالعه روش جدیدی را برای افزایش Trem2 در میکروگلیا هم نشان داد. هنگامی که محققان ژنی به نام Tsc1 را از میکروگلیا حذف کردند، افزایش قابل توجهی در سطح Trem2 و کاهش پلاک‌های β-آمیلوئید مشاهده شد. تحقیقات قبلی نشان داده است که از دست دادن Tsc1 منجر به فعال شدن مسیر سیگنال دهی mTOR (هدف راپامایسین) می‌شود. در مقابل، راپامایسین این مسیر را مسدود می‌کند. انتظار داشتیم که از دست دادن Tsc1، فقط در میکروگلیا و نه در سلول‌های عصبی یا سایر سلول‌ها، عواقب منفی داشته باشد زیرا مهار mTOR با راپامایسین کاربردهای درمانی در برخی از مدل‌های بیماری دارد. اما برعکس این اتفاق افتاد. بنابراین، سرکوب Tsc1 تنها در میکروگلیا برای افزایش جذب بتا آمیلوئید می‌تواند یک هدف دارویی بالقوه باشد. یافته‌های این مطالعه ممکن است دلیلی برای توقف آزمایش راپامایسین بر روی افراد در معرض خطر ابتلاء به بیماری آلزایمر بدهد. راپامایسین ممکن است از نظر سرکوب سیستم ایمنی و به عنوان یک سرکوب کننده تومور فوایدی داشته باشد. اما در شرایطی که تأثیر منفی بر بیان Trem2 یا سایر پروتئین‌های حیاتی دارد، ممکن است اثر مضری داشته باشد. محققان هشدار می‌دهند که فواید راپامایسین در آلزایمر مرتبط با بتاآمیلوئید باید با دقت بیشتری مورد مطالعه قرار گیرد.