داروی ضدبارداری مردانه چگونه عمل می کند؟

 محققان می گویند دو داروی بالقوه DMAU و 11β-MNTDC، از گروهی از داروها به نام آندروژن های پروژسترون مشتق می شوند. این دسته از داروها تستوسترون را سرکوب می کنند که به نوبه خود تعداد اسپرم مردان را کاهش می دهد. با این حال، کاهش سطح تستوسترون در مردان معمولاً منجر به عوارض جانبی نامطلوب از جمله افزایش وزن، توده عضلانی کمتر، استخوان‌ های ضعیف ‌تر و خستگی می‌ شود. در طول آزمایش دارویی جدید، نویسندگان دریافتند که اکثر مردان مایل به ادامه مصرف قرص‌ های ضد بارداری هستند، که نشان می ‌دهد عوارض جانبی داروهای جدید قابل تحمل ‌تر است. تامار جاکوبسون، محقق ارشد برنامه توسعه پیشگیری از بارداری در مؤسسه ملی بهداشت کودک و توسعه انسانی در این رابطه اظهار کرد گزینه‌ های پیشگیری از بارداری مردان در حال حاضر محدود به وازکتومی و کاندوم بوده و در مقایسه با گزینه ‌های زنانه بسیار محدود هستند.  توسعه یک روش موثر و برگشت‌ پذیر پیشگیری از بارداری مردانه، گزینه ‌های باروری را برای مردان و زنان بهبود بخشیده و با کاهش بارداری ناخواسته تأثیر عمده‌ای بر سلامت عمومی خواهد داشت و به مردان این امکان را می‌دهد تا نقش فعال ‌تری در تنظیم خانواده داشته باشند.
4 قرص روزانه می تواند از بارداری ناخواسته جلوگیری کند
در طول این مطالعه، محققان 96 مرد سالم را برای شرکت در دو آزمایش بالینی فاز 1 انتخاب کردند. در هر یک، مردان به طور تصادفی دو یا چهار دوز از یک قرص ضد بارداری مردانه یا یک دارونما را به مدت 28 روز دریافت کردند. برای مردان دریافت کننده DMAU و 11β-MNTDC، سطح تستوسترون تنها پس از هفت روز کاهش یافت. در همین حال، سطح تستوسترون در گروه کنترل ثابت ماند. نتایج نشان می‌دهد که 75 درصد از مردانی که از قرص ضد بارداری استفاده می ‌کنند، گفته ‌اند که می ‌خواهند آن را در آینده ادامه دهند. علاوه بر این، افرادی که دوز روزانه چهار قرص (400 میلی گرم) مصرف می کردند، شاهد کاهش بیشتر سطح تستوسترون خود نسبت به افرادی بودند که از دو قرص روزانه 200 میلی گرمی استفاده می کردند. با این حال، نویسندگان مطالعه خاطرنشان می کنند که تفاوت کمی بین این دو گروه از نظر تمایل آنها به ادامه مصرف قرص های ضد بارداری مردانه وجود دارد.جاکوبسون نتیجه می گیرد  تجارب مثبت مردان در کارآزمایی های بالینی و رتبه های بالای مقبولیت برای این قرص مردانه باید در مورد اینکه کنترل بارداری مردانه به طور بالقوه در دهه های آینده در دسترس خواهد بود، مورد بررسی قرار گیرد.