مغز مگس‌ها تغییرات محیط را پیش‌بینی می‌کند

حیوانات از سیستم عصبی حسی خود استفاده می‌کنند تا اطلاعاتی در مورد محیط اطراف خود به دست آورند و سپس رفتارهای خاصی را در واکنش به آنچه تشخیص داده‌اند، انجام می‌دهند. با وجود این، پردازش اطلاعات در سیستم عصبی، زمان می‌برد و این بدان معناست که محیط می‌تواند با پردازش کامل اطلاعات پیشین، تغییر کند.
برای یک مگس، همه چیز در گزیدن انسان خلاصه می‌شود و انسان نیز سعی دارد از گزیده شدن خود پیشگیری کند. با وجود این، محیط اطراف مگس‌ها به سرعت در حال تغییر است و نورون‌های آنها به کندی واکنش نشان می‌دهند. ما می‌خواستیم این موضوع را بررسی کنیم که مگس‌ها چگونه می‌توانند برای پیشگیری از خورده شدن توسط شکارچیان، رفتارهای اجتناب‌ناپذیر نشان دهند.  پژوهشگران با استفاده از نمودارهای دقیق اتصال میان سلول‌های عصبی در سیستم بینایی پرواز، واکنش بینایی را شبیه‌سازی کردند. پژوهشگران، ساختارهایی موسوم به "اتصالات شکاف آکسون"(axonal gap junctions) را شناسایی کردند که کانال‌هایی فیزیکی برای اتصال نورون‌ها هستند. همچنین آنها دریافتند که یک زیرگروه از نورون‌های حسی حرکتی که در پیش‌بینی نقش دارند، منحصر به فرد هستند زیرا مستقیما به نورون‌های فرمان پرواز مگس متصل می‌شوند. این نشان می‌دهد که یک ورودی مستقیم از نورون‌ها که مسئولیت پیش‌بینی در مورد محیط پرواز را بر عهده دارد، به نورون‌هایی متصل است که رفتار مگس را کنترل می‌کنند. شاید این ارتباط مستقیم بتواند توضیح دهد که چگونه پیش‌بینی‌هایی که مگس انجام می‌دهد، می‌توانند به سرعت بر رفتار آن اثر بگذارند. این نظریه‌ها نهایتا ممکن است که بینش‌هایی را در مورد عملکرد مغز انسان ارائه دهند. یکی از بزرگترین چالش‌های ما به عنوان انسان، درک نحوه عملکرد همه عناصر داخل سر است. بینش‌های حاصل از پژوهش در مورد مگس‌ها می‌تواند قابل تعمیم باشد و سرنخی در مورد عملکرد مغز را ارائه دهد.

واحد تحقیق و توسعه ازمایشگاه پاتوبیولوژی نوبل