بیماری هایی که با علائم کم خونی بروز می کند

 گلبول های قرمز خون حامل هموگلوبین، پروتئین غنی از آهن است که به اکسیژن در ریه ها می چسبد و آن را به بافت های سراسر بدن می رساند. کم خونی زمانی رخ می دهد که گلبول های قرمز کافی نداشته باشید یا گلبول های قرمز به درستی کار نکنند. زمانی تشخیص داده می شود که آزمایش خون مقدار هموگلوبین را در مردان کمتر از 13.5 گرم در دسی لیتر یا در زنان کمتر از 12.0 گرم در دسی لیتر نشان دهد. مقادیر طبیعی برای کودکان به نسبت سن آنها متفاوت است. هنگامی که کم خونی دارید، بدن شما کمبود اکسیژن دارد، بنابراین ممکن است یک یا چند مورد از علائم زیر را تجربه کنید:
ضعف، تنگی نفس، سرگیجه، ضربان قلب سریع یا نامنظم، صدای کوبیده شدن در گوش های شما، سردرد، دست یا پاهای سرد، پوست رنگ پریده یا زرد، درد قفسه سینه
آیا من در معرض خطر کم خونی هستم؟
بسیاری از افراد به دلیل رژیم غذایی نامناسب، اختلالات روده، بیماری های مزمن، عفونت ها و سایر شرایط در معرض خطر کم خونی هستند. زنانی که در دوران قاعدگی یا باردار هستند و افراد مبتلا به بیماری مزمن بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. خطر کم خونی با افزایش سن افراد افزایش می یابد. اگر هر یک از شرایط مزمن زیر را دارید، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به کم خونی باشید:
*آرتریت روماتوئید یا سایر بیماری های خود ایمنی
*بیماری کلیوی
*سرطان
*بیماری کبد
*بیماری تیرویید
*بیماری التهابی روده (بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو)
علائم و نشانه های کم خونی را می توان به راحتی نادیده گرفت. در واقع، بسیاری از مردم حتی متوجه نمی شوند که کم خونی دارند تا زمانی که در آزمایش خون مشخص شود.
انواع رایج کم خونی
*کم خونی فقر آهن: شایع ترین نوع کم خونی است. زمانی اتفاق می افتد که شما آهن کافی در بدن خود نداشته باشید. کمبود آهن معمولاً به دلیل از دست دادن خون است، اما گاهی اوقات ممکن است به دلیل جذب ضعیف آهن باشد. بارداری و زایمان مقدار زیادی آهن مصرف می کند و بنابراین می تواند منجر به کم خونی مرتبط با بارداری شود. افرادی که به دلیل کاهش وزن یا دلایل دیگر جراحی بای پس معده انجام داده اند نیز ممکن است به دلیل جذب ضعیف دچار کمبود آهن باشند.
*کم خونی ناشی از کمبود ویتامین: ممکن است ناشی از سطوح پایین ویتامین B12 یا فولات (اسید فولیک) باشد که معمولاً به دلیل دریافت رژیم غذایی ضعیف است. کم خونی پرنیشیوز وضعیتی است که در آن ویتامین B12 نمی تواند در دستگاه گوارش جذب شود.
*کم خونی آپلاستیک: یک اختلال نادر نارسایی مغز استخوان است که در آن مغز استخوان تولید سلول های خونی کافی (گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها) را متوقف می کند. این در نتیجه تخریب یا کمبود سلول های بنیادی خون ساز در مغز استخوان شما رخ می دهد، به ویژه زمانی که سیستم ایمنی بدن به سلول های بنیادی حمله می کند. عفونت های ویروسی، پرتوهای یونیزان و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی یا داروها نیز می توانند منجر به کم خونی آپلاستیک شوند.
*کم خونی همولیتیک: زمانی رخ می دهد که گلبول های قرمز خون در جریان خون یا طحال شکسته شوند. کم خونی همولیتیک ممکن است به دلایل فیزیکی (نشتی دریچه های قلب یا آنوریسم)، عفونت ها، اختلالات خود ایمنی، یا ناهنجاری های مادرزادی در گلبول قرمز باشد. ناهنجاری های ارثی ممکن است بر هموگلوبین یا ساختار یا عملکرد گلبول قرمز تأثیر بگذارد. نمونه هایی از کم خونی های همولیتیک ارثی شامل برخی از انواع تالاسمی و سطوح پایین آنزیم ها مانند کمبود گلوکز-6 فسفات دهیدروژناز است. درمان به علت آن بستگی دارد.
*کم خونی داسی شکل: یک کم خونی همولیتیک ارثی است که در آن پروتئین هموگلوبین غیرطبیعی است و باعث می شود گلبول های قرمز سفت شده و گردش خون را مسدود کنند زیرا قادر به عبور از رگ های خونی کوچک نیستند.
*کم خونی ناشی از بیماری های دیگر: برخی از بیماری ها می توانند بر توانایی بدن در ساخت گلبول های قرمز تأثیر بگذارند. به عنوان مثال، برخی از بیماران مبتلا به بیماری کلیوی به کم خونی مبتلا می شوند زیرا کلیه ها به اندازه کافی هورمون اریتروپویتین را برای ارسال سیگنال به مغز استخوان برای ساخت گلبول های قرمز جدید یا بیشتر نمی سازند. شیمی درمانی که برای درمان سرطان های مختلف استفاده می شود، اغلب توانایی بدن در ساخت گلبول های قرمز جدید را مختل می کند و کم خونی اغلب از این درمان ناشی می شود.
کم خونی چگونه درمان می شود؟
درمان کم خونی به علت ایجاد آن بستگی دارد. کم خونی فقر آهن تقریباً همیشه به دلیل از دست دادن خون است. اگر دچار کم خونی فقر آهن هستید، پزشک ممکن است آزمایشاتی را برای تعیین اینکه آیا خون از معده یا روده شما از دست می‌رود یا خیر تجویز کند. سایر کم خونی های تغذیه ای، مانند کمبود فولات یا B-12، ممکن است ناشی از رژیم غذایی نامناسب یا ناتوانی در جذب ویتامین ها در دستگاه گوارش باشد. درمان از تغییر رژیم غذایی تا مصرف مکمل های غذایی متفاوت است. اگر کم خونی شما به دلیل یک بیماری مزمن باشد، درمان بیماری زمینه ای اغلب باعث بهبود کم خونی می شود. تحت برخی شرایط، مانند بیماری مزمن کلیه، پزشک ممکن است داروهایی مانند تزریق اریتروپویتین را برای تحریک مغز استخوان برای تولید گلبول های قرمز بیشتر تجویز کند. اگر مغز استخوان تولید گلبول های قرمز خون را متوقف کند، کم خونی آپلاستیک رخ می دهد. کم خونی آپلاستیک ممکن است به دلیل نارسایی اولیه مغز استخوان، میلودیسپلازی (شرایطی که در آن مغز استخوان گلبول های قرمز غیرطبیعی تولید می کند که به درستی بالغ نمی شوند) یا گاهی اوقات به عنوان یک عارضه جانبی برخی داروها باشد. اگر به نظر می رسد که نوعی کم خونی آپلاستیک دارید، ممکن است پزشک شما را برای بیوپسی مغز استخوان به یک متخصص هماتولوژی ارجاع دهد تا علت کم خونی را مشخص کند. برای درمان کم خونی آپلاستیک ممکن است از داروها و تزریق خون استفاده شود. کم خونی همولیتیک را اغلب می توان با آزمایش خون خاص و با مشاهده گلبول های قرمز زیر میکروسکوپ شناسایی کرد. درمان به علت آن بستگی دارد و ممکن است شامل ارجاع به متخصص قلب یا عروق، آنتی بیوتیک ها یا داروهایی باشد که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند. اگر فکر می کنید در معرض خطر کم خونی هستید با پزشک خود صحبت کنید. پزشک بهترین روش درمانی شما را تعیین می کند و بسته به شرایط شما، ممکن است شما را به یک هماتولوژیست، پزشکی که در اختلالات خونی تخصص دارد، ارجاع دهد.
آیا کم خونی قابل پیشگیری است؟
در حالی که بسیاری از انواع کم خونی قابل پیشگیری نیستند، خوردن غذاهای سالم می تواند به شما در جلوگیری از کم خونی ناشی از فقر آهن و ویتامین کمک کند. غذاهایی که باید در رژیم غذایی خود بگنجانید شامل غذاهایی با سطوح بالای آهن (گوشت گاو، سبزیجات با برگ سبز تیره، میوه های خشک و آجیل)، ویتامین B-12 (گوشت و لبنیات) و اسید فولیک (آب مرکبات، سبزیجات با برگ سبز تیره) است. حبوبات و غلات غنی شده). یک مولتی ویتامین روزانه همچنین به جلوگیری از کم خونی های تغذیه ای کمک می کند. با این حال، افراد مسن نباید مکمل آهن را برای کم خونی فقر آهن مصرف کنند، مگر اینکه پزشک آنها دستور دهد