کف لگن؛ ستون پنهان سلامت بدن

 این ساختارها همانند یک گهواره، ضمن حمایت از احشای لگنی، ارتباط آن‌ها را با محیط بیرون برقرار می‌کنند. دکتر سعیده بابازاده، دکترای تخصصی فیزیوتراپی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک افزود: اختلالات ادراری، مشکلات دفعی، اختلالات جنسی، دردهای ناحیه لگن و افتادگی‌های کف لگن از شایع‌ترین مشکلات این ناحیه هستند که به‌ویژه در بانوان شیوع بالاتری دارند و در صورت بی‌توجهی می‌توانند به مراحل پیشرفته‌تری برسند.
فیزیوتراپی کف لگن مجموعه‌ای از درمان‌های غیرتهاجمی شامل جریان‌های الکتریکی، تکنیک‌های دستی تخصصی و تمرینات هدفمند است که در کنار سایر درمان‌های پزشکی به بهبود عملکرد این ناحیه کمک می‌کند. تمرینات کگل یکی از روش‌های شناخته‌شده در فیزیوتراپی کف لگن است که با هدف تقویت عضلات طراحی شده و به‌ویژه برای بی‌اختیاری‌های ادراری پس از زایمان کاربرد دارد؛ اما این تمرینات برای همه مناسب نیستند و در افرادی که دچار افزایش سفتی عضلات کف لگن هستند، حتی می‌توانند وضعیت را بدتر کنند. به همین دلیل، تمرینات باید به‌صورت کاملاً تخصصی و فردمحور طراحی شوند. بیوفیدبک‌تراپی یکی دیگر از روش‌های مؤثر در فیزیوتراپی کف لگن است که طی آن، انقباض و ریلکسیشن عضلات کف لگن توسط دستگاه ثبت و به مانیتور منتقل می‌شود و بیمار با دریافت بازخورد دیداری و شنیداری، روند درمان خود را بهتر درک می‌کند.
متأسفانه به‌دلیل حس خجالت، بسیاری از افراد از بیان مشکلات کف لگن خودداری می‌کنند و همین موضوع می‌تواند منجر به تشدید بیماری و نیاز به درمان‌های تهاجمی و جراحی شود. مراجعه زودهنگام به پزشک و دریافت درمان‌های غیرتهاجمی، از بروز مشکلات جدی‌تر جلوگیری می‌کند. کاهش دفعات دفع، دفع سخت و زور زدن‌های مکرر، همگی از نشانه‌های یبوست هستند که می‌توانند ناشی از ناهماهنگی عضلات کف لگن یا اختلالات دستگاه گوارش باشند و در صورت بی‌توجهی، آسیب‌های جدی‌تری ایجاد کنند. اصلاح سبک زندگی، درمان‌های دارویی و فیزیوتراپی کف لگن در کنار هم می‌توانند نقش مؤثری در بهبود یبوست‌های مزمن و ارتقای کیفیت زندگی بیماران داشته باشند. به تعویق انداختن دفع در کودکان می‌تواند منجر به یبوست‌های مزمن شود. آموزش مراجعه به‌موقع به سرویس بهداشتی و توجه والدین به علائم اولیه، نقش مهمی در پیشگیری و درمان زودهنگام دارد. کف لگن ناحیه‌ای حساس و حیاتی است و نادیده گرفتن علائم آن می‌تواند به افتادگی‌های شدید لگن و نیاز به درمان‌های تهاجمی منجر شود. انجام چکاپ‌های دوره‌ای و پیگیری به‌موقع، بهترین راهکار برای حفظ سلامت این ناحیه است.