پسوریازیس و نقش استرس و ژنتیک

 این بیماری پوستی با اینکه درمان قطعی ندارد، اما با روش‌های نوین و کنترل عوامل خطر مانند استرس و اصلاح سبک زندگی، قابل مدیریت است. عوامل ژنتیکی در بروز پسوریازیس نقش پررنگی دارند.
دکتر هوشنگ احسانی، متخصص پوست و مو و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، پسوریازیس را یک بیماری خودایمنی و التهابی مزمن پوست توصیف کرد که فراتر از یک مشکل ساده پوستی است و می‌تواند زندگی روزمره افراد را تحت تأثیر قرار دهد. وی هشدار داد که این بیماری پوستی درمان قطعی ندارد و کنترل آن نیازمند درمان‌های نگهدارنده است. این متخصص پوست بر نقش پررنگ عوامل ژنتیکی، استرس و سبک زندگی ناسالم در بروز یا تشدید پسوریازیس تأکید کرده و به اهمیت تغذیه و پیشرفت‌های نوین دارویی در کاهش علائم این بیماری اشاره نمود.

علل و علائم بیماری پسوریازیس

پسوریازیس یک اختلال مزمن، التهابی و خودایمنی پوست است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول‌های سالم پوست حمله می‌کند. این بیماری معمولاً با ظهور پوسته‌های ضخیم، خشک و نقره‌ای‌رنگ در نواحی مانند آرنج، زانو، ناحیه تناسلی و پوست سر آغاز می‌شود و در صورت عدم کنترل، می‌تواند تمام سطح بدن را فرا گیرد. اگرچه علت دقیق بروز پسوریازیس هنوز ناشناخته است، تحقیقات نقش مؤثر عوامل ژنتیکی را نشان می‌دهند. عواملی مانند استرس شدید، مصرف سیگار و قلیان، آسیب‌های پوستی، برخی داروهای قلبی و کورتونی، مکمل‌های بدنسازی حاوی استروئید و عفونت‌ها می‌توانند علائم بیماری پوستی پسوریازیس را تشدید کرده یا شروع آن را تسریع کنند.

تشخیص و راهکارهای درمانی پسوریازیس

از علائم پوستی شایع پسوریازیس می‌توان به پوسته‌های ضخیم شبیه شوره در پوست سر، ضایعات پوستی در نواحی خاص بدن، و دردهای مفصلی اشاره کرد که گاهی با آرتریت اشتباه گرفته می‌شود. در حال حاضر، هیچ درمان قطعی برای ریشه‌کن‌سازی پسوریازیس وجود ندارد و تمامی روش‌های درمانی، نگهدارنده و کنترل‌کننده هستند. روش‌های درمانی شامل پمادهای موضعی کورتونی و مشتقات ویتامین D، نوردرمانی (فتوتراپی) و در موارد شدیدتر، داروهای سیستمیک مانند متوترکسات و داروهای بیولوژیک جدید است. داروهای بیولوژیک، با وجود هزینه بالا و نیاز به نظارت دقیق پزشکی، نقش مهمی در کنترل بلندمدت بیماری ایفا می‌کنند.

نقش تغذیه و سبک زندگی در کنترل پسوریازیس

مصرف مواد غذایی مانند ماهی‌های چرب، زردچوبه و عسل به کاهش التهاب کمک می‌کند. در مقابل، استعمال سیگار، قلیان و مصرف داروهای هورمونی یا مکمل‌های استروئیدی، بروز یا تشدید بیماری را به دنبال دارد. برخی داروهای قلبی و کورتونی نیز ممکن است علائم پسوریازیس را تشدید کنند.