تست پوستی آلرژیک چیست و چگونه انجام می شود؟

 همراه با سابقه پزشکی شما، آزمایش‌های آلرژی ممکن است بتواند تأیید کند که آیا ماده خاصی که لمس می‌کنید، تنفس می‌کنید یا می‌خورید باعث ایجاد علائم آلرژی می‌شود یا خیر.

چرا تست های پوستی آلرژی انجام می شود؟

اطلاعات حاصل از آزمایش‌های آلرژی ممکن است به پزشک شما کمک کند تا یک برنامه درمان آلرژی شامل اجتناب از آلرژن، داروها یا واکسن‌های آلرژی (ایمونوتراپی) ایجاد کند. تست های پوستی آلرژی به طور گسترده ای برای کمک به تشخیص شرایط آلرژیک استفاده می شود، از جمله:
    *تب یونجه (رینیت آلرژیک)
    *آسم آلرژیک
    *درماتیت (اگزما)
    *حساسیت غذایی
    *آلرژی به پنی سیلین
    *آلرژی به زهر زنبور عسل
آزمایشات پوستی عموماً برای بزرگسالان و کودکان در هر سنی از جمله نوزادان بی خطر است. با این حال، در شرایط خاص، آزمایش های پوستی توصیه نمی شود. اگر شما:
*تا به حال یک واکنش آلرژیک شدید داشته اید: شما ممکن است به قدری به مواد خاصی حساس باشید که حتی مقادیر اندک مورد استفاده در آزمایشات پوستی می تواند باعث ایجاد یک واکنش تهدید کننده زندگی (آنافیلاکسی) شود.
  *از داروهایی استفاده کنید که می توانند با نتایج آزمایش تداخل داشته باشند: اینها شامل آنتی هیستامین ها، بسیاری از داروهای ضد افسردگی و برخی از داروهای سوزش سر دل هستند. پزشک شما ممکن است تشخیص دهد که ادامه مصرف این داروها برای شما بهتر از قطع موقت آنها برای آمادگی برای آزمایش پوست است.
 * شرایط پوستی خاصی دارند: اگر اگزما یا پسوریازیس شدید نواحی وسیعی از پوست بازوها و پشت شما را تحت تأثیر قرار دهد (محل‌های آزمایش معمولی) ممکن است پوستی شفاف و بدون درگیری برای انجام یک آزمایش مؤثر وجود نداشته باشد. سایر بیماری‌های پوستی، مانند درماتوگرافی، می‌توانند باعث نتایج آزمایش غیرقابل اعتماد شوند.
  * آزمایش های خون (آزمایش آنتی بادی ایمونوگلوبولین E در شرایط آزمایشگاهی): می تواند برای کسانی که نباید یا نمی توانند تحت آزمایش های پوستی قرار گیرند مفید باشد. آزمایش خون برای آلرژی به پنی سیلین استفاده نمی شود
به طور کلی، تست های پوستی آلرژی برای تشخیص آلرژی به مواد معلق در هوا، مانند گرده، شوره حیوانات خانگی و کنه گرد و غبار قابل اعتماد هستند. آزمایش پوست ممکن است به تشخیص آلرژی غذایی کمک کند اما از آنجایی که آلرژی غذایی می تواند پیچیده باشد، ممکن است به آزمایش ها یا روش های اضافی نیاز داشته باشید.

خطرات تست های پوستی آلرژی

شایع ترین عارضه جانبی آزمایش پوست، برآمدگی های کمی متورم، قرمز و خارش دار (چرخ) است. این چرخ ها ممکن است در طول آزمایش بیشتر قابل توجه باشند. با این حال، در برخی افراد، ناحیه‌ای از تورم، قرمزی و خارش ممکن است چند ساعت پس از آزمایش ایجاد شود و تا چند روز باقی بماند. به ندرت، تست های پوستی آلرژی می تواند یک واکنش آلرژیک شدید و فوری ایجاد کند، بنابراین انجام آزمایش های پوستی در مطب که تجهیزات اورژانسی و داروهای مناسب در دسترس هستند، مهم است.

روش انجام تست های پوستی آلرژی

قبل از توصیه آزمایش پوست، پزشک از شما سوالات مفصلی در مورد سابقه پزشکی، علائم و نشانه های شما و روش معمول درمان آنها می پرسد. پاسخ‌های شما می‌تواند به پزشک شما کمک کند تا تشخیص دهد که آیا آلرژی در خانواده شما وجود دارد و آیا یک واکنش آلرژیک به احتمال زیاد باعث علائم شما می‌شود یا خیر. پزشک شما همچنین ممکن است یک معاینه فیزیکی برای جستجوی سرنخ های اضافی در مورد علت علائم و نشانه های شما انجام دهد.

داروها می توانند با نتایج تداخل داشته باشند

قبل از برنامه ریزی برای آزمایش پوست، فهرستی از تمام داروهای تجویزی و بدون نسخه خود را با پزشک در میان بگذارید. برخی از داروها می‌توانند واکنش‌های آلرژیک را سرکوب کنند و از دادن نتایج دقیق به آزمایش پوست جلوگیری کنند. سایر داروها ممکن است خطر ابتلا به یک واکنش آلرژیک شدید را در طول آزمایش افزایش دهند. از آنجایی که داروها با سرعت های مختلف از سیستم شما خارج می شوند، ممکن است پزشک از شما بخواهد که مصرف برخی داروها را تا 10 روز متوقف کنید. داروهایی که می توانند با آزمایشات پوستی تداخل داشته باشند عبارتند از:
*آنتی هیستامین های تجویزی، مانند هیدروکسی زین (ویستاریل)
*آنتی هیستامین های بدون نسخه، مانند لوراتادین (کلاریتین، آلاورت)، دیفن هیدرامین (بنادریل)، کلرفنیرامین، ستیریزین (آلرژی زیرتک) و فکسوفنادین (آلگرا)
*داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، مانند نورتریپتیلین (Pamelor) و دزیپرامین (Norpramin)
*برخی از داروهای سوزش سر دل، مانند سایمتیدین (تاگامت) و رانیتیدین
*داروی آسم omalizumab (Xolair). این دارو می تواند نتایج آزمایش را برای شش ماه یا بیشتر حتی پس از ترک مصرف آن مختل کند. برای مقایسه، بیشتر داروها برای روزها تا هفته ها بر نتایج تأثیر می گذارند.

آنچه می توانید انتظار داشته باشید

آزمایش پوست معمولاً در مطب پزشک انجام می شود. معمولاً یک پرستار آزمایش را انجام می دهد و یک پزشک نتایج را تفسیر می کند. به طور معمول، این آزمایش حدود 20 تا 40 دقیقه طول می کشد. برخی از آزمایش‌ها واکنش‌های آلرژیک فوری را شناسایی می‌کنند که در عرض چند دقیقه پس از قرار گرفتن در معرض یک آلرژن ایجاد می‌شوند. آزمایش‌های دیگر، واکنش‌های آلرژیک تاخیری را که در طی چند روز ایجاد می‌شوند، شناسایی می‌کنند.

تست پریک پوست

تست خراش پوستی، واکنش‌های آلرژیک فوری به 50 ماده مختلف را در یک زمان بررسی می‌کند. این آزمایش معمولا برای شناسایی حساسیت به گرده، کپک، شوره حیوانات خانگی، کنه های گرد و غبار و غذاها انجام می شود. در بزرگسالان، آزمایش معمولاً روی ساعد انجام می شود. کودکان ممکن است در قسمت بالای کمر آزمایش شوند.
تست های پوستی آلرژی دردناک نیستند. در این نوع آزمایش از سوزن هایی (لانست) استفاده می شود که به سختی به سطح پوست نفوذ می کنند. شما تنها خونریزی یا احساس ناراحتی خفیف و لحظه ای خواهید داشت.
پس از تمیز کردن محل آزمایش با الکل، پرستار علائم کوچکی را روی پوست شما می کشد و یک قطره از عصاره آلرژن را در کنار هر علامت قرار می دهد. سپس از یک لانست برای اضافه کردن عصاره ها به سطح پوست استفاده می کند. یک لانست جدید برای هر آلرژن استفاده می شود.
برای دیدن اینکه آیا پوست شما به طور طبیعی واکنش نشان می دهد، دو ماده اضافی در سطح پوست شما خراشیده می شود:
*هیستامین: در بیشتر افراد این ماده باعث پاسخ پوستی می شود. اگر به هیستامین واکنش نشان ندهید، تست پوستی آلرژی شما ممکن است آلرژی را نشان ندهد، حتی اگر آلرژی داشته باشید.
*گلیسیرین یا سالین: در بیشتر افراد، این مواد هیچ واکنشی ایجاد نمی کنند. اگر به گلیسیرین یا سالین واکنش نشان دهید، ممکن است پوست حساسی داشته باشید. نتایج آزمایش باید با احتیاط تفسیر شود تا از تشخیص نادرست آلرژی جلوگیری شود.
حدود 15 دقیقه پس از خارش پوست، پرستار پوست شما را از نظر علائم واکنش های آلرژیک بررسی می کند. اگر به یکی از مواد آزمایش شده حساسیت دارید، یک برآمدگی برجسته، قرمز و خارش دار روی پوست خود خواهید داشت که ممکن است شبیه نیش پشه باشد. سپس پرستار اندازه برآمدگی را اندازه گیری کرده و نتایج را ثبت می کند. در مرحله بعد، او پوست شما را با الکل تمیز می کند تا آثار را از بین ببرد.

تست تزریق پوستی

ممکن است به آزمایشی نیاز داشته باشید که از یک سوزن برای تزریق مقدار کمی از عصاره آلرژن فقط به پوست بازوی شما است
فاده کند (تست داخل جلدی). محل تزریق پس از حدود 15 دقیقه از نظر علائم واکنش آلرژیک بررسی می شود. پزشک ممکن است این آزمایش را برای بررسی آلرژی به سم حشرات یا پنی سیلین توصیه کند.
پچ تست
آزمایش پچ معمولاً برای بررسی اینکه آیا یک ماده خاص باعث التهاب پوستی آلرژیک (درماتیت تماسی) می شود یا خیر انجام می شود. تست پچ می تواند واکنش های آلرژیک تاخیری را که ممکن است چندین روز طول بکشد را تشخیص دهد. پچ تست از سوزن استفاده نمی کند. در عوض، مواد آلرژی‌زا روی لکه‌ها اعمال می‌شوند و سپس روی پوست شما قرار می‌گیرند. در طی آزمایش پچ، پوست شما ممکن است در معرض 20 تا 30 عصاره از موادی قرار گیرد که می توانند باعث درماتیت تماسی شوند. این موارد می توانند شامل لاتکس، داروها، عطرها، مواد نگهدارنده، رنگ مو، فلزات و رزین ها باشند. شما این تکه ها را به مدت 48 ساعت روی بازو یا پشت خود می گذارید. در این مدت باید از استحمام و فعالیت هایی که باعث تعریق شدید می شود خودداری کنید. هنگامی که به مطب پزشک خود باز می گردید، تکه ها برداشته می شوند. پوست تحریک شده در محل چسب ممکن است نشان دهنده آلرژی باشد.

نتایج تست های پوستی آلرژی

قبل از اینکه مطب دکتر خود را ترک کنید، از نتایج یک تست پوستی یا تست داخل پوستی مطلع خواهید شد. ممکن است نتایج پچ تست چندین روز یا بیشتر طول بکشد تا آماده شود. مثبت بودن تست پوستی به این معنی است که ممکن است به یک ماده خاص حساسیت داشته باشید. برآمدگی هایهای بزرگ‌تر معمولاً میزان حساسیت بیشتری را نشان می‌دهند. یک تست پوستی منفی به این معنی است که احتمالاً به یک آلرژن خاص حساسیت ندارید. به خاطر داشته باشید که آزمایش های پوستی همیشه دقیق نیستند. آنها گاهی اوقات نشان دهنده آلرژی هستند در حالی که آلرژی وجود ندارد (مثبت کاذب)، یا آزمایش پوست ممکن است هنگامی که در معرض چیزی قرار می گیرید که به آن حساسیت دارید (منفی کاذب) واکنشی ایجاد نکند. شما ممکن است به آزمایش مشابهی که در موقعیت های مختلف انجام می شود واکنش های متفاوتی نشان دهید. یا ممکن است در طول آزمایش به یک ماده واکنش مثبت نشان دهید اما در زندگی روزمره به آن واکنش نشان ندهید. برنامه درمان آلرژی شما ممکن است شامل داروها، ایمونوتراپی، تغییرات در محیط کار یا خانه یا تغییرات رژیم غذایی باشد. از پزشک خود بخواهید که هر چیزی را که درباره تشخیص یا درمان شما لازم است توضیح دهد. با نتایج آزمایش که آلرژن‌های شما را شناسایی می‌کند و یک برنامه درمانی برای کمک به کنترل شما می دهد، می‌توانید علائم و نشانه‌های آلرژی را کاهش داده یا حذف کنید.