محققان موسسه علوم اعصاب هلند، نحوه پردازش وقایع بد و ناخوشایند توسط سیستم دوپامین را مورد بررسی قرار داده اند. به خوبی شناخته شده که سیستم دوپامین نقش مهمی در انگیزه، یادگیری و حرکت دارد. یکی از عملکردهای اصلی دوپامین، پیش بینی وقوع تجربیات پاداش دهنده و در دسترس بودن پاداش در محیط اطراف ما است. هرگاه پاداشی، به طور غیر منتظره اتفاق بیفتد یا خیلی بهتر از حد انتظار باشد، نورون های دوپامین، فعال تر می شوند و زمانی که پاداش دریافتی نسبت به پاداش پیش بینی شده کمتر باشد، فعالیت افسرده ای از خود نشان می دهند. تا به حال تحقیقات زیادی به بررسی رابطه بین آزادسازی دوپامین و محرک های پاداش دهنده پرداخته اند، اما مطالعات کمی در رابطه با تأثیر محرک های ناخوشایند و بد بر دوپامین وجود دارد. همواره یک بحث فعال در میان دانشمندان علوم اعصاب در مورد نقش دقیق نورون های دوپامین در پردازش محرک های بد وجود دارد آیا فعالیت این نورون ها در پاسخ به رویدادهای بد تغییر می کند؟ آیا این نورون ها قادر به پیش بینی رویدادهای بد هستند؟ تیم تحقیقاتی، موش ها را در معرض نویز سفید و علاوه بر آن، محرک هایی قرار داد که نویز سفید را پیش بینی می کردند، در همین حین محققان میزان ترشح دوپامین را در مغز آنها اندازه گیری کردند. نویز سفید یک محرک شنیداری ناخوشایند برای موش ها محسوب می شود. دانشمندان دریافتند هنگام قرار گرفتن در معرض نویز سفید، ترشح دوپامین به تدریج کاهش می یابد. علاوه بر این، پس از ارائه مداوم محرک هایی که چندین ثانیه پیش از قرار گرفتن در معرض نویز سفید، رخ داده بودند، همان اثر افسردگی یکسان را بر نورون های دوپامین داشتند. محققان اظهار کردند این یافته ها نشان می دهد سیستم دوپامین به مغز کمک می کند تا وقوع و طول مدت رویدادهای ناخوشایند را پیش بینی کند.
https://elifesciences.org/articles/82711
تاریخ انتشار :
1401/08/23
کد :
42509
تعداد بازدید:
684