کبد چرب باعث بروز مشکلات پوستی و ریزش مو می شود

 پسوریازیس بیماری مزمن و ملتهب کننده پوست است که دلایل متعددی در ابتلای آن اثر دارد. پسوریازیس با بیماری‌های متابولیک همراه است و در هر سن و یا در هر ناحیه‌ای از بدن نیز می‌تواند ظاهر شود. پسوریازیس می‌تواند حتی ضایعات خارج از پوست، در ناحیه مفصل‌ها را ایجاد کند. ضایعات این بیماری به شکل پلاک‌های قرمز رنگ و پوسته‌های درشت فلسی شکل و براق نمایان می‌شود، این نشانه معمولاً در سطوحی مثل آرنج، زانو و یا حتی کف سر و پشت انگشتان دیده شود. در مواردی پسوریازیس به صورت گسترده در تمام نواحی بدن هم دیده می‌شود. پسوریازیس در مواردی ناخن‌ها را نیز به صورت جداشدگی صفحه ناخن از قسمت زیرین، ایجاد لکه‎‌های روغنی شکل و یا ضخیم شدن ناخن‌ها درگیر می‌کند. این بیماری در همه نژادها دیده می‌شود و بیماری نسبتاً شایعی است، در اکثر کشورها حدود دو درصد افراد را مبتلا می‌کند. افزایش وزن می‌تواند فرد را مستعد ابتلاء به پسوریازیس کند و در مقابل افراد چاق مبتلا به پسوریازیس با کاهش وزن، درجات خفیف‌تر این بیماری را تجربه می‌کنند. چنانچه فردی مستعد ابتلاء به بیماری پسوریازیس است و یا اگر در خانواده فرد دیگری مبتلا به این بیماری باشد باید با پیروی از رژیم‌های غذایی سالم، کنترل استرس و پیشگیری از صدمات پوستی (سوختگی و خراشیدگی) شانس ابتلاء به این بیماری را کاهش داد. بسته به این‌که این بیماری چه مقدار و چه ناحیه‌ای از بدن را درگیر کرده، درمان‌ها متفاوت است مثلاً در ناحیه پوست صورت از استروئیدهای موضعی ضعیف‌تر استفاده می‌شود و یا در ناحیه کف سر، کشاله ران و یا زیر بغل از لوسیون‌های غیرچسبنده توسط پزشک متخصص تجویز می‌شود. نور درمانی، دارو درمانی و یا تزریق، از جمله روش‌های متفاوت بهبود و یا کنترل بیماری پسوریازیس است که با توجه به سطح درگیری برای مبتلایان انجام می‌شود. باید دقت شود از استروئید های خوراکی و تزریقی در درمان پسوریازیس استفاده نشود، چرا که پس از قطع موجب گسترش بیشتر بیماری شده و کنترل آن را مشکل تر خواهد کرد. در موارد بسیار شدید و مقاوم بیماری از داروهای آنتی متابولیت و داروهای بیولوژیک کمک گرفته می‌شود. این بیماری به ضایعات خطرناک سرطانی تبدیل نمی‌شود بنابراین فرد مبتلا و افرادی‌که با مبتلایان در ارتباط هستند نگران مسری بودن این بیماری نباشند.