این ترکیب با مکانیسم متفاوتی کار می‌کند که برای سلول‌های سرطانی انتخابی‌تر است. از همه مهم‌تر اینکه این ترکیبات در حال حاضر از آنها برای اهداف درمانی دیگری استفاده می‌شود. ارتباط میان فعالیت غیرطبیعی آنزیمی به نام DNMT3A با تشکیل سلول‌های خونی غیرطبیعی و ایجاد لوسمی حاد مغز استخوان پیش از این مشخص شده است. بسیاری از داروهای شیمی درمانی کنونی با غیرفعال کردن این آنزیم کار می‌کنند اما متأسفانه این درمان‌ها در فعالیت آنزیم DNMT1 که آنزیمی مشابه با نقش حیاتی متفاوتی در سلول‌های سالم است، تداخل دارد. این موضوع باعث ایجاد بسیاری از عوارض جانبی سمی در بیمارانی می‌شود که تحت شیمی درمانی قرار دارند. در این مطالعه جدید، محققان به بررسی راه‌هایی پرداختند که طی آن به طور خاص تنها آنزیم DNMT3A هدف قرار می‌گیرد. می‌دانیم که این آنزیم هنگام شروع به کار، با استفاده از پروتئین‌های مشترک یک ترکیب تشکیل می‌دهد، بنابراین محققان به بررسی مجموعه‌ای از داروها پرداختند تا در نهایت به دو دارو رسیدند که از ایجاد این ترکیب جلوگیری می‌کند. این دو دارو با نام‌های پیرازولون و پیریدازین، یک ناحیه غیر فعال را در آنزیم DNMT3A مورد هدف قرار می‌دهند که از تشکیل ترکیب ذکر شده جلوگیری می‌کند و در نهایت اثرات آبشاری را که می‌تواند منجر به بروز سرطان خون شود، متوقف می‌کند. نکته مهم این است که این روش آنزیم DNMT1 را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. محققان می‌گویند، این پیشرفت می‌تواند پایه و اساس گروه جدیدی از داروها باشد که در نهایت می‌تواند به درمان سرطان خون و سایر اشکال سرطان با میزان سمیت بسیار کمتری نسبت به داروهای شیمی‌درمانی موجود کمک کند. با این حال، هنوز تحقیقات زیادی باید انجام شود تا مشخص شود که چگونه این روش در بلندمدت کار می‌کند و چگونه می‌توان آن را قوی‌تر کرد. خوشبختانه یکی از موانع این کار حذف شده است. از آنجا که این داروها در حال حاضر برای درمان بیماری‌های دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند، روند ساده‌تری برای تایید آنها برای استفاده در برابر سرطان خون نیاز خواهد بود.
تاریخ انتشار :
1401/06/06
کد :
42194
تعداد بازدید:
916