چگونه میکروب‌های روده می‌توانند تکامل یافته و خطرناک شوند؟

 یکی از توضیح‌های رایج برای این پیامد‌های بد، فرضیه «نشت روده» است که باکتری‌های آسیب رسان که گفته می‌شود از روده فرار می‌کنند، سبب یک پاسخ التهابی مزمن می‌شوند که می‌تواند به انواع بیماری‌ها کمک کند. نوح پالم استادیار ایمونوبیولوژی در دانشگاه ییل آمریکا اظهار کرد اما یک راز این است که چگونه باکتری‌های بالقوه بیماری زا می‌توانند برای چندین دهه در بدن افراد سالم – بدون اینکه پیامد‌های ظاهری از خود نشان دهند – وجود داشته باشند. در یک پژوهش جدیدی که در ژوئیه منتشر شد، پالم و تیمی از دانشمندان دانشگاه ییل، دیدگاه جدیدی را در خصوص این مسأله ارائه کردند آن‌ها توضیح دادند چگونه باکتری‌های روده می‌توانند در طول زمان رشد یابند، و با کسب توانایی برای رفتن و گذشتن از سد روده و ماندگاری در اندام‌های خارج از روده، بیماری زایی بیشتری را کسب کنند و در نتیجه، سبب التهاب مزمن و آسیب شنایی‌های مرتبط شوند. برای این پژوهش، «تیم ییل» ژنتیک و رفتار گونه‌هایی از باکتری‌های بیماری زای بالقوه را مورد بررسی قرار دادند. پس از گذشت مدتی، آن‌ها دریافتند این میکروب‌ها به دو گروه تقسیم می‌شوند: یک گروه که شبیه سویه اجدادی خود رفتار می‌کند دیگری که جهش‌های ریز DNA را بدست آورد، می‌توانست در پوشش هاب مخاطی روده زندگی کند و در غدد لنفاوی پس از فرار از روده باقی بمانند. به گفته محققان، توانایی باکتری‌های روده برای بیماری زا‌تر شدن توسط پدیده‌ای به نام «تکامل درون میزبان» (within-host evolution) هدایت می‌شود و توضیح می‌دهد که چرا گونه‌های باکتریایی که در روده ما زندگی می‌کنند، قادر به سازگاری و تکامل در طول عمر ما هستند. این باکتری‌ها بطور کلی برای وجود در اندام‌هایی خارج از روده سازگاری پیدا کرده اند. ما بر این باوریم که این روند‌های تکاملی، در هر میزبان جدید به دلیل انتقال‌های سویه‌های غیربیماری زا میان افراد آغاز می‌شود. درک نقش «تکامل درون میزبانی» در شکل دهی رفتار باکتری‌ها در روده، ممکن است بتواند مداخلات درمانی جدیدی را آشکار کند.