نشانه های آبله میمونی نسبت به موارد قبلی تغییر کرده است

 آبله میمونی در حال تبدیل شدن به یک دغدغه جدید بهداشت عمومی در جهان بوده و یافته های جدید نشان دهنده تغییر رفتار این بیماری است. محققان برای بررسی دقیق این موضوع، 54 بیمار را که به کلینیک های سلامت جنسی در لندن، انگلستان مراجعه کرده و دارای آبله میمونی بودند مورد بررسی قرار دادند. یافته ها حاکی از آن است که بیماران این گروه نسبت به موارد شیوع آبله میمونی که قبلا مورد مطالعه قرار گرفته بودند، میزان بیشتری از ضایعات پوستی در ناحیه تناسلی و مقعدی و شیوع کمتر خستگی و تب داشتند. بر اساس این یافته‌ها، محققان پیشنهاد می‌کنند که تعاریف فعلی برای «موارد احتمالی» آبله میمونی باید برای کمک به شناسایی موارد جدید، مورد بازبینی قرار گیرد. آنها همچنین پیش‌ بینی می‌کنند که شیوع بالای ضایعات پوستی دستگاه تناسلی در بیماران و میزان بالای عفونت ‌های مقاربتی همزمان به این معنی است که کلینیک‌ های سلامت جنسی احتمالاً در آینده موارد بیشتری از آبله میمون را مشاهده خواهند کرد. محققان خواستار منابع اضافی برای پشتیبانی از خدمات در مدیریت این شرایط هستند. نیکولو جیرومتی، از بنیاد NHS بیمارستان چلسی و وست مینستر در این رابطه، اظهار کرد در حال حاضر، بریتانیا و چندین کشور دیگر شاهد افزایش سریع موارد آبله میمونی در میان افرادی هستند که به کلینیک ‌های سلامت جنسی مراجعه می‌کنند. این موارد ابتلا  هیچ ارتباط آشکاری با کشورهایی که این بیماری در آنها بومی است، ندارند. آبله میمونی یک تشخیص جدید در محیط سلامت جنسی است و مطالعه ما، اولین موردی که در مورد موارد شیوع این بیماری در بریتانیا منتشر شد، از یافتن موارد آینده و مراقبت‌های بالینی پشتیبانی خواهد کرد. طی این پژوهش، محققان داده هایی را از بیماران مبتلا به آبله میمون در چهار مرکز سلامت جنسی در لندن، بریتانیا جمع آوری کردند. موارد تایید شده به عنوان افراد مبتلا به عفونت تایید شده آزمایشگاهی با استفاده از تست RT-PCR تعریف شد. پژوهشگران همچنین اطلاعات مربوط به سابقه سفر، رفتار جنسی و علائم بالینی بیماران را ثبت کردند. همه این موارد به جز دو نفر از بیماران، از تماس با یک مورد شناخته شده مطلع نبودند و هیچ یک از آنها سفر به جنوب صحرای آفریقا را گزارش نکردند، با این حال بسیاری از آنها اخیراً از سایر کشورهای اروپایی دیدن کرده بودند. به گفته محققان، همه بیماران به عنوان مردانی شناخته شدند همجنسگرا بوده و میانگین سنی آنها 41 سال بود. این بیماران همگی علامت دار بوده و ضایعات پوستی داشتند. البته بیشتر بیماران علائم خفیفی داشتند و در حین ایزوله شدن در خانه بهبود یافتند، اما پنج نفر به دلیل درد یا عفونت ضایعات پوستی نیاز به بستری در بیمارستان داشتند.