پلاسمادرمانی، روش جدید درمان سرطان در آینده

  محققان چینی در یک مطالعه جدید موفق شده اند با کمک گرفتن از ماده پلاسما برای القای مرگ سلول های سرطانی یا آپوپتوز، رویکردی نوین را برای درمان سرطان بدون هیچ گونه عارضه جانبی آشکار بر سلول های سالم و طبیعی را پیدا کنند. طبق تعاریف، پلاسما یکی از چهار حالت اصلی ماده است، گاز شبه‌خنثایی که از ذرات باردار و خنثی به طور همزمان تشکیل شده است و در صنعت جوشکاری، برش‌کاری، پزشکی و دندان‌پزشکی، کاربرد دارد. در رابطه با پلاسما و محیط فعال شده با آن (PAM) به عنوان یک دارو، دوز پلاسمای مورد استفاده دارای نقشی خاص و بسیار مهم است. در این خصوص، بسیاری از محققین دوز پلاسما را به عنوان مدت زمان استفاده از پلاسما یا توان سپرده شده به پلاسما در هر سطح خاص درمانی تعریف می کنند. حالا در تحقیق جدید، تعریف قبلی با تعریفی جدید تحت عنوان پتانسیل اکسیداسیون کل معادل (ETOP)، جایگزین شده و می تواند برای PAM استفاده شود تا رابطه دوز-پاسخ پلاسما را برای انواع مختلف سلول سرطانی آشکار کند. ETOP بر اساس پتانسیل اکسیداسیون گونه های فعال اکسیژن و نیتروژن است. به گفته دانشمندان دانشگاه علم و فناوری هواژونگ چین، مدت زمان درمان پلاسما و توان سپرده شده به پلاسما در هر سطح، گزینه های درستی برای تعیین دوز پلاسما نیستند. بخش اساسی درمان پلاسما، گونه های واکنشی است که به PAM تحویل داده می شود. به همین دلیل، تعریفی که از دوز پلاسما ارائه کرده ایم، بر اساس غلظت گونه های واکنش پذیر است. هدف پزشکی پلاسما بهره برداری از تعامل ماده پلاسما با عناصر خاص یا عملکرد سلول های زنده برای کنترل و در حالت ایده آل، عادی سازی اثرات درمانی است.  تعیین دوز پلاسما از اهمیت بیولوژیکی حیاتی برای کاربرد بالینی آن برخوردار است. برای درمان‌های پلاسما در آینده مانند درمان سرطان، نتایج ما نشان می‌دهد که ETOP می تواند یک استراتژی کاملاً تعریف‌شده برای ارزیابی اثرات آن باشد، زیرا مبنایی برای تفاوت‌های کشنده قابل توجه بین سلول‌های طبیعی و سرطانی است.