بهترین زمان برای آزمایش HIV چند ماه بعد از رابطه جنسی می باشد؟

 اگر HIV درمان نشود، می تواند منجر به ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی) شود. در حال حاضر هیچ درمان موثری وجود ندارد. هنگامی که افراد مبتلا به HIV می شوند، آن را برای تمام عمر دارند. اما با مراقبت های پزشکی مناسب می توان HIV را کنترل کرد. کاندوم یک روش بسیار موثر برای جلوگیری از انتقال HIV در حین رابطه جنسی است. با این حال، بسیاری از مردم از کاندوم استفاده نمی کنند یا به طور مداوم از آن استفاده نمی کنند. همچنین در برخی موارد ممکن است کاندوم در حین رابطه جنسی پاره شود. اگر فردی فکر می کند که ممکن است از طریق رابطه جنسی بدون کاندوم یا به دلیل پارگی کاندوم در معرض HIV قرار گرفته باشد، باید در عرض 72 ساعت به پزشک مراجعه کند چون ممکن است تحت درمان با دارویی برای کاهش شانس ابتلا به HIV قرار بگیرد. آنها همچنین باید برای آزمایش HIV و سایر عفونت های مقاربتی (STI) اقدام کنند. هیچ آزمایشی نمی تواند به طور دقیق HIV را در بدن بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض تشخیص دهد. یک  بازه زمانی وجود دارد تا فرد بتواند برای HIV آزمایش شود و نتایج دقیق را دریافت کند.افرادی که بیشتر از بقیه در معرض ابتلا به HIV هستند باید به طور مرتب بین هر  3 ماه تا 1 سال  یکبار چکاپ شوند.
کی HIV در آزمایش خون نشان داده میشود؟
دوره پنجره زمانی است که فرد برای اولین بار در معرض HIV قرار می گیرد و زمانی که ویروس در انواع آزمایش خون HIV ظاهر می شود.بسته به پاسخ ایمنی بدن و نوع آزمایشی که انجام می دهند، دوره پنجره می تواند 10 تا 90 روز طول بکشد .یک فرد ممکن است در طول دوره پنجره جواب آزمایش منفی دریافت کند، حتی اگر به HIV مبتلا شده باشد.در این دوره باز هم فرد می تواند HIV را به دیگران منتقل کند. حتی ممکن است احتمال انتقال بیشتر باشد زیرا در طول دوره پنجره سطوح ویروس در بدن فرد بالاتر است.
انواع آزمایش اچ آی وی
*آزمایش آنتی بادی سریع
این آزمایش آنتی بادی های HIV را اندازه گیری می کند. بدن می تواند تا 3 ماه طول بکشد تا این آنتی بادی ها را تولید کند. این آزمایش سریع نامیده می شود زیرا نتایج معمولاً کمتر از 30 دقیقه پس از انجام آزمایش آماده می شوند. بر اساس HIV.gov، یک فرد می تواند 23 تا 90 روز پس از قرار گرفتن در معرض احتمالی HIV آزمایش آنتی بادی سریع انجام دهد . اگر فردی این آزمایش را 4 هفته پس از مواجهه انجام دهد، به احتمال زیاد نتیجه منفی دقیق میباشد ولی با این حال، بهتر است بعد از 3 ماه دوباره تست کنید تا مطمئن شوید. در 12 هفته یا حدود 3 ماه بعد ،97 درصد بسیاری از افراد دارای آنتی بادی کافی برای نتیجه دقیق آزمایش HIV هستند.
*آزمایشات سریع آنتی بادی/آنتی ژن
آزمایش‌های سریع آنتی‌بادی/آنتی‌ژن گاهی به عنوان آزمایش‌های نسل چهارم شناخته می‌شوند . یک متخصص مراقبت های بهداشتی می تواند این نوع آزمایش را که باید در آزمایشگاه انجام شود، سفارش دهد.این نوع آزمایش هم آنتی‌بادی‌ها و هم سطح آنتی‌ژن p24 را اندازه‌گیری می‌کند که می‌توان آن‌ها را 18 روز پس از قرار گرفتن در معرض احتمالی تشخیص داد.اکثر افراد آنتی ژن ها و آنتی بادی های کافی برای این آزمایش ها تولید می کنند تا HIV را در 18 تا 45 روز پس از قرار گرفتن در معرض یا 18 تا 90 روز با آزمایش انگشت خراش تشخیص دهند.اگر آزمایش فردی چند هفته پس از اینکه فکر می‌کند در معرض HIV قرار گرفته منفی باشد، احتمالاً یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی آزمایش دیگری را در عرض 1 تا 2 هفته توصیه می‌کند. این آزمایش می‌تواند در مراحل اولیه ابتلا به HIV نتایج منفی کاذب ایجاد کند.
*آزمایشات اسید نوکلئیک (NATs)
آزمایش اسید نوکلئیک (NAT) می تواند میزان ویروس را در نمونه خون اندازه گیری کند. برخی از NAT ها نتایج مثبت یا منفی را ارائه می دهند، در حالی که برخی دیگر تعداد بار ویروسی را ارائه می دهند . این آزمایش‌ها نسبت به سایر روش‌های آزمایش HIV گران‌تر هستند. اگر پزشک فکر کند احتمال زیادی وجود دارد که یک فرد در معرض HIV قرار گرفته باشد یا اگر نتایج آزمایش غربالگری نامشخص باشد یکی از روش ها را درخواست میدهد. معمولاً 10 تا 33 روز پس از قرار گرفتن در معرض احتمالی HIV، مواد ویروسی کافی برای نتیجه مثبت وجود دارد . به طور کلی، اگر فردی 90 روز صبر کند تا ببیند آیا آنتی بادی ایجاد شده است، نتایج آزمایش به احتمال زیاد دقیق خواهد بود.
داروی پیشگیرانه
اگر فردی معتقد است که در معرض HIV قرار گرفته است یا شانس زیادی برای قرار گرفتن در معرض HIV دارد، باید ظرف 72 ساعت به یک پزشک مراجعه کند. زیرا پزشک ممکن است درمان ضد رتروویروسی پیشگیری پس از مواجهه (PEP) را ارائه دهد. PEP می تواند شانس ابتلای فرد به HIV را کاهش دهد  PEP  معمولا یک یا دو بار در روز به مدت 28 روز مصرف می شود. اگر 72ساعت بعد از قرار گرفتن در معرض ویروس، PEP  مصرف شود تأثیر کمی دارد یا اصلاً تأثیری نخواهد داشت.  با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) در مورد HIV این دارو معمولاً ارائه نمی شود مگر اینکه بتوان آن را در عرض 72 ساعت شروع کرد.
کاهش انتقال HIV
موثرترین راه برای جلوگیری از انتقال HIV در حین رابطه جنسی استفاده از کاندوم است. قبل از شروع هر گونه تماس جنسی از کاندوم استفاده کنید. زیرا HIV می تواند  قبل از انزال، از مایع واژن و از مقعد منتقل شود. روان کننده ها همچنین می توانند با کمک به جلوگیری از پارگی مقعد یا واژن به کاهش انتقال HIV کمک کنند. روان کننده های مناسب نیز به جلوگیری از پارگی کاندوم کمک می کنند. فقط باید روان کننده های برپایه آب با کاندوم استفاده شود. روان کننده های بر پایه  روغن می توانند لاتکس را ضعیف کرده و گاهی باعث پارگی کاندوم شوند.
افرادی که بیشتر در معرض ابتلا به HIV هستند:
*آنها در رابطه جنسی با فردی هستند که مبتلا به HIV است.
*آنها در 6 ماه گذشته سیفلیس یا سوزاک داشته اند.
*آنها مردی هستند که با مردان رابطه جنسی دارند و در 6 ماه گذشته به کلامیدیا مبتلا شده اند.
در آزمایشات طب کار برای اکثر مشاغل تستهای ویروسی انجام نمی شود. مگر در مشاغلی که امکان فرورفتن جسم نوک تیز خون آلود در حین کار وجود دارد.به این مواجهه که اغلب با سوزن خونی اتفاق می افتد، نیدل استیک میگویند. این مواجهه در مشاغلی مثل پرستاران، پزشکان و خدمات بیمارستانها و مراکز بهداشتی درمانی شایعتر است. برای انجام تست HIV نیازی به ناشتا بودن نیستاگر فردی خیلی زود پس از مواجهه احتمالی با HIV - و قبل از پایان دوره پنجره - آزمایش HIV انجام دهد، ممکن است نتایج آزمایش دقیقی دریافت نکند.
به گفته StatPearls، برخی از آزمایش‌های RNA HIV به اندازه کافی حساس هستند تا ویروس را در 5 تا 10 روز پس از قرار گرفتن در معرض HIV شناسایی کنند. آزمایشات استاندارد خون، مانند شمارش کامل خون، قادر به تشخیص HIV نیستند. اما اگر فردی تعداد گلبول های قرمز خون پایین یا تعداد گلبول های سفید خون بالایی داشته باشد، پزشک ممکن است به عفونت مشکوک شود. علل پاسخ مثبت کاذب در تست ELISA برای عفونت HIV عبارتند از:

1) برخی بیماری های خود ایمنی

2) پیوند کلیه

3) مثبت بودن تست RPR

4) اشتباه در نگهداری و آماده کردن نمونه ها یا کیت ها در آزمایشگاه

5) برخی عفونت های ویروسی (مانند EBV و HTLV)

6) زندگی در مناطق حاره ای

7) برخی عفونت های انگلی (شیستوزومیازیس و تریپانوزومیازیس) علل با شواهد علمی کمتر

8) میلوم مولتیپل و برخی سرطانهای دیگر

9) سابقه انتقال خون

10) واکسیناسیون ضد آنفلوآنزا، هاری و یا هپاتیت ب

11) بارداری

12) هپاتیت ب

13) مالاریا
فقط خون، منی یا ترشحات واژن فرد مبتلا حاوی ویروس و انتقال دهنده هستند و اشک، عرق، بزاق، ادرار، استفراغ و مدفوع راه سرایت اچ آی وی نیستند. اسهال در زمان عفونت اولیه اچ آی وی یا در دوره ایدز پدید آید که علل مختلفی دارد از عفونتهای میکروبی تا رشد بی رویه باکتری های روده و آسیب مستقیم خود ویروس. به همین دلیل علائم و نشانه های آن هم متنوع خواهد بود.